Westerink en zijn vrouw Wilma hebben halverwege de jaren negentig drie jaar in Albanië gewerkt. In 1997 keerden ze halsoverkop terug naar Nederland. „In dat jaar was er een enorme opstand vanwege het verbod op piramidespelen. Alles draaide om die kansspelen. Mensen waren opeens al hun geld kwijt en begonnen te plunderen. Daarom moesten we eerder weg dan gedacht.”

Na tien jaar kreeg het echtpaar opnieuw bericht uit Albanië. „We kregen de vraag of er iemand beschikbaar was om het gevangeniswerk aan te sturen.”

En toen zijn jullie gegaan?

„We bezochten in 2008 het land en maakten meteen de keuze om te gaan. Ik was na die eerste periode in Albanië in Nederland gevangeniswerk gaan doen, omdat er naar mijn idee wél aandacht besteed wordt aan weduwen en wezen, maar minder aan gevangenen. Ik had God gevraagd of Hij me wilde leiden naar een nieuwe baan en dacht: als ik het Hem vraag, kom ik op de goede plek. Na enige tijd kregen we die vraag, en dat voelde voor ons als een roeping.”

Wat willen jullie met de PFA bij de gevangenen bereiken?

„Het belangrijkste is dat we mensen in gevangenissen helpen om de keuze te maken weer op het rechte pad te komen en dat we het Evangelie met hen delen. Dat doen we door gevangenen te leren om leiderschap te tonen, verantwoordelijkheid te dragen en naar elkaar om te zien. Bijvoorbeeld met Bijbelstudies en discipelschapstrainingen. Niet dat we mensen pas helpen als ze zich bekeren, maar we hopen dat zij ons toestaan om samen over het Evangelie te praten.

De overgrote meerderheid van de gevangenen in Albanië zit vast vanwege vergrijpen als drugsgebruik en het stelen van geld of auto’s. Daarnaast zitten veel mensen gevangen vanwege huiselijk geweld. Door de corruptie in het land en de sterk veranderende samenleving raken ze gefrustreerd. Het land focust op vooruitgang en wil veel energie steken in toerisme. Er wordt echter weinig gedaan aan de grote groep mensen in Albanië die ver onder de armoedegrens leeft.

Ons doel is dat er in elke gevangenis een kerk komt: een gemeenschap van gelovigen. Daar merken we al iets van. Gevangenen veranderen en krijgen oog voor elkaar. Er is bijvoorbeeld een jongeman die samen met andere gevangenen de Bijbel leest. Elke dag roept hij de mensen bijeen in een ruimte die door ons verbouwd is tot activiteitencentrum.

Lees ook

ZGG laat evangelist Albanië toe tot opleiding predikant

In een andere gevangenis heeft de directeur toegestaan dat er een ruimte wordt omgebouwd tot een kerk. Twee of drie trouwe bezoekers mogen de plek gebruiken om met anderen te praten, te bidden en de Bijbel te lezen.”

„Het land focust op vooruitgang en toerisme, maar doet weinig voor de Albanezen die ver onder de armoedegrens leven ”

Hoe krijgen jullie dat voor elkaar?

„Door vertrouwen te winnen en met mensen een relatie op te bouwen. In Albanië is men bang om verantwoordelijkheid te nemen. Uit voorzichtigheid staan ze ons soms niet toe om ons werk te doen. Dat heeft misschien wel te maken met het communistische verleden van het land: één persoon was de baas. Alles werd voor de inwoners bepaald en ze moesten overal toestemming voor vragen.

Als protestanten handelen we vanuit een christelijke overtuiging, en niet omdat we nu eenmaal tot een bepaalde cultuur behoren. Juist vanwege onze actieve maatschappelijke betrokkenheid hebben we de afgelopen tientallen jaren een goede naam opgebouwd.

„We hopen dat er een steeds grotere groep Nederlandse vrijwilligers betrokken raakt bij ons werk” - Fred Westerink, directeur Prison Fellowship Albania

Het werken aan relaties en vertrouwen werpt zijn vruchten af. In coronatijd waren wij de enigen die in de gevangenissen pastoraal werk mochten doen. Toen er in een gevangenis materiaal van de Islamitische Staat werd aangetroffen, moesten alle vrijwillige werkzaamheden binnen gevangenissen gestaakt worden, behalve die van ons.”

Welke verwachtingen hebt u voor de toekomst?

„We hopen dat er een steeds grotere groep Nederlandse vrijwilligers betrokken raakt bij ons werk; mensen die waarde hechten aan de Bijbelse boodschap. Er is ook veel gebed nodig. We hebben al een groep vrijwilligers die elke maand samenkomt om te bidden. Het zou prachtig zijn als die groep groter wordt. Stichting Antwoord wil antwoord geven op levensvragen. We zijn er ook voor mensen die zich afvragen hoe ze zich kunnen inzetten voor de stichting. Want de deur in Albanese gevangenissen staat wijd open voor het Evangelie.”