„Een van mijn favoriete bijbelgedeelten is Psalm 51. David schreef dit lied nadat hij overspel had gepleegd met zijn buurvrouw Bathseba, en vervolgens haar man Uria de dood in had gestuurd. Wanneer hij beseft wat hij gedaan heeft, volgt het intense berouw van David en smeekt hij God in Psalm 51 om vergeving en herstel van de relatie.

Vanwege dit thema van schuld en vergeving had ik Psalm 51 uitgekozen om op de wekelijkse gespreksgroep in de gevangenis te lezen. De mannen luisterden geboeid toen ik de achtergrond van de psalm vertelde. Ik had de tekst voor hen gekopieerd en vroeg hun: „Zet een uitroepteken bij wat je mooi vindt, en een vraagteken bij waar je moeite mee hebt, of wat je niet begrijpt.” De mannen pakten allemaal hun pen op en zonder een moment aarzelen, alsof het was afgesproken, zetten ze allemaal een groot vraagteken dwars door de hele psalm. „Snappen jullie niets van dit lied? Zijn jullie nergens door geraakt?” vroeg ik verbijsterd.

Toen gingen ze los. „Wat een aansteller, die David”, zei een van de gedetineerden. „Wat een jankerd”, zei een andere man. „Moesten wij eens proberen om er zo onderuit te komen”, zei een derde. „Luister, dominee. Als hij een moord op z’n geweten heeft, moet hij gewoon gestraft worden. Dat doen ze bij ons toch ook? Alleen omdat hij een hoge pief is, denkt hij zeker de dans te ontspringen.”

Ik was even stil. Wat moest ik nu zeggen? Ik begreep heel goed wat ze bedoelden. Wie een misdaad heeft begaan, moet daarvoor gestraft worden. Dus ook David. Hoe leg ik aan hen uit dat bij God je zonden écht vergeven worden, maar dat het kwaad dat geschied is, wel degelijk gevolgen heeft? In het geval van David overlijdt het kindje dat uit het overspel geboren wordt.

We hadden uiteindelijk een mooi gesprek over Gods genade en herstel van de relatie met Hem, en over een overheid die wel moet straffen. Wie weet dat hij door God vergeven is, draagt de celstraf die bij de gepleegde misdaad hoort, écht anders. De mannen knikten aarzelend en gingen terug naar hun cel, een stuk stiller dan ze gekomen waren.”

Gevangenispredikant ds. P.L.R. (Ron) van der Spoel schrijft in De Waarheidsvriend, orgaan van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland, over zijn ervaringen.