Agressieve activisten tegenover vreedzame pro-Israëlbijeenkomst op de Dam
Het contrast had niet groter kunnen zijn. Zingende, luisterende en biddende aanwezigen aan de ene kant van de Dam. Gillende, krijsende en schreeuwende tegendemonstranten aan de andere kant.
Rake klappen vallen bij een poging van pro-Palestijnse activisten om een solidariteitsbijeenkomst voor Israël te verstoren op de Dam in Amsterdam.
De SGP organiseert een solidariteitsbijeenkomst voor Israël. Honderden mensen bezoeken de manifestatie. Vioolmuziek klinkt. Ondersteund door keyboard en saxofoon. Gewijde muziek klinkt. Psalmen, gezangen, volksliederen. „Bidt voor de vrede van Jeruzalem.” Een vrouw is tot tranen geroerd. De aanwezigen koesteren zich in de warme zon.
„We steken Israël een hart onder de riem met deze bijeenkomst” - Bert-Jan Ruissen, Europarlementariër SGP
Aan de andere kant van de straat hopen demonstranten zich op. Twee mensen gillen door elkaar heen. Beide met megafoon. „Free, free Palestine”, scanderen de activisten. Zwaaiend met Palestijnse vlaggen. En borden. En rood aangelopen gezichten. „Israël fascisten.” Middelvingers zwaaien door de lucht.
Een enorme politiemacht heeft de handen vol om de tegendemonstranten weg te houden van de solidariteitsbijeenkomst. Steeds meer ME-busjes rijden voor. ME’ers stellen zich in linie op. Drie toegangswegen tot de Dam worden hermetisch afgesloten.
Alert
De politie reageert alert. Agenten houden de twee groepen zo goed en zo kwaad als het kan uit elkaar, maar kunnen niet voorkomen dat uit beiden groepen mensen schreeuwend, met verhitte gezichten tegenover elkaar staan. Woedend. „Wil je mij slaan”, schreeuwt een bezoeker van de solidariteitsbijeenkomst. „Mij? Een man van 72 jaar?”
Twee pro-Palestijnse demonstranten zoeken de provocatie. Met een megafoon stellen ze zich op naast de solidariteitsbijeenkomst voor Israël. Luidkeels schreeuwen ze leuzen door de toespraken van de vreedzame bijeenkomst. „Free, free, Palestine.” En „Israël fascisten, Israël terroristen.” De groep pro-Palestijnen poogt met geweld de bijeenkomst te verstoren.
Twee dames, een met hoofddoek, komen langslopen. „Babykillers”, roept Maryan Taghi. „Israël vermoordt kinderen, snijdt foetussen uit vrouwen.” Bewijs voor de aantijgingen levert ze niet. Ze heeft een duidelijke mening over de manifestatie. „Walgelijk. Waar halen ze het gore lef vandaan?”
„Waar halen de mensen van de solidariteitsbijeenkomst het gore lef vandaan?” - Maryam Taghi, passant op de Dam
Sprekers op de solidariteitsbijeenkomst laten zich niet van de wijs brengen. Onverstoorbaar steken ze Israël een hart onder de riem. „We zijn hier om blijk te geven van onze verbondenheid met Israël”, zegt SGP-Europarlementariër Bert-Jan Ruissen. „We maken ons zorgen over het toenemend antisemitisme in Nederland. We staan schouder aan schouder met onze vrienden in Israël.” Ruissen doet een oproep. „We roepen de overheid op leiderschap te tonen in de strijd tegen antisemitisme.”
Vlaggen
Verschillende predikanten wonen de manifestatie bij. Uit de PKN, uit de Gereformeerde Gemeenten, uit de Christelijke Gereformeerde Kerken. Psalm 122 klinkt uit honderden monden. „Jeruzalem dat ik bemin…” Tijdens het zingen van de liederen gaan verschillende handen omhoog. Ook mensen uit de evangelische beweging zijn present. Aanwezigen zwaaien met Israëlische vlaggen. „For Israël is the victory” (de overwinning is voor Israël).
De ME heeft de handen inmiddels vol aan de tegendemonstranten. Op een slimme manier parkeert een trambestuurder zijn rijtuigen midden op de Dam. Een fysieke buffer tussen de twee groepen. De solidariteitsbijeenkomst verdwijnt grotendeels uit het gezicht van de pro-Palestina-demonstranten.
Twee jongeren wurmen zich door de politieafzetting en grissen een Israëlische vlag uit de handen van twee bezoekers van de solidariteitsbijeenkomst. Een luid gejuich stijgt op onder de activisten. Alsof een veldslag is gewonnen. De politie kan de vlag niet meer achterhalen.
Een jongen op een fiets rijdt langs. „Killers”, gilt hij. De politie grijpt direct in. Adequaat. „Kom hier dan”, roept een agent die in actie komt. De ME sluit alle demonstranten in de Kalverstraat in. Leden van het arrestatieteam komen in actie en grijpen activisten een voor een in de kladden. „Hier spreekt de politie. Houd u 2 meter afstand. Anders moet de politie geweld gebruiken.” De waarschuwing is aan dovemansoren gericht. De activisten luisteren liever naar hun eigen geschreeuw.
Schuilplaats
Een lied klinkt over de Dam. „U bent mijn schuilplaats, Heer.” En even later. Jeruzalem, stad van goud. Deelnemers zingen uit volle borst. SGP-boegbeeld Chris Stoffer krijgt het woord. „Veel mensen beginnen met 8 oktober”, zegt Stoffer. „Laten we beginnen bij 7 oktober. Ruim 1200 mensen in Israël zijn gedood, 250 gegijzeld”, zegt de SGP-leider over de onverwachte terreuraanval van Hamas op Israël.
„Joden voelen zich niet veilig in Nederland. Laten we hen daarom onze steun betuigen. Wij staan achter jullie. Wij houden van jullie onvoorwaardelijk. Wij bidden de God van Abraham, Izak en Jakob om vrede, hier en in Israël.” Stoffer roept de aanwezigen op rond Joodse Nederlanders te staan in een tijd van agressie en antisemitisme. „Dit mag nooit meer gebeuren.”
Geen stunt
De solidariteitsbijeenkomst is geen verkiezingsstunt, benadrukt de SGP’er na afloop desgevraagd. „De bijeenkomst vindt wel plaats in verkiezingstijd. Maar wij vragen altijd aandacht voor Israël. Binnen én buiten verkiezingstijd.” Kritiek op de Joodse staat komt niet uit de mond van de SGP’er. „Er klinkt al zoveel kritiek op Israël. Daar doe ik niet aan mee.”
Demonstranten en agenten staan pal tegenover elkaar. Luid gillend, buiten adem van woede, richt een activist zich tot een ME’er. De meest woeste beschuldigingen vliegen over straat. „Politie fascisten, politie terroristen.” De ME’er kijkt onverstoorbaar en bewaart zijn zelfbeheersing. Even later krijgen de ME’ers opdracht, na verschillende waarschuwingen de groep achteruit te duwen. Rake klappen vallen. Wapenstokken zwiepen door de lucht.
Stoffer laat het Hatikva zingen, het Israëlische volkslied. Gevolgd door het Wilhelmus. Even later psalm 133. „Ai, ziet hoe goed, hoe lieflijk is dat zonen, van ‘t zelfde huis als broeders samenwonen.” Aan de overkant klinkt andere koek. „Viva, viva, intifada”, verwijzend naar de gewelddadige opstand van de Palestijnen. En weer. En weer.
Ds. Kees van Velzen van Christen voor Israël toont in zijn toespraak „bewogenheid” met de pro-Palstijnse demonstranten en zegt te bidden of ze tot de erkenning van de God van Israël mogen komen. Studentenrabbijn Yanki Jacobs, met keppeltje, wijst op de Joodse studenten die zich onveilig voelen op scholen.
Aan de rand van de solidariteitsbijeenkomst staat oud-CU-Kamerlid Joël Voordewind. Op gepaste afstand? „Nee, ik sta hier bij mijn fiets. Als ik iets verderop ga staan, is mijn fiets weg”, legt de directeur van Tot Heils des Volks uit. „Elke steun voor Israël is hard nodig”, vindt hij. „Dit heeft mijn hart.” Hij wijst op het contrast. „Mooie, waardige muziek en geschreeuw en gegil.”
Pakweg 2,5 uur na afloop van de pro-Israëlbijeenkomst lopen de activisten nog te gillen. Iets over river en sea.