De organisatie noemt het „wrang” dat mensen in nood in andere delen van de wereld „de rekening moeten betalen voor prioriteiten van de Nederlandse regering”. Wel is Visser blij „dat er een grens wordt gesteld aan het betalen van de kosten van noodopvang van asielzoekers uit het budget voor ontwikkelingssamenwerking”. Hierdoor komt er volgens hem „relatief meer geld beschikbaar voor het ondersteunen van mensen in nood wereldwijd”. Een klein lichtpunt, vindt Visser, „maar onderaan de streep blijft het een forse korting op hulp aan de meest kwetsbaren in de wereld”.

ZOA wijst er verder op dat het hoofdlijnenakkoord spreekt over het belang van internationale veiligheid. Bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking passen daar niet bij, zegt de organisatie. „Om te werken aan stabiliteit is er juist meer geld nodig om veerkracht te vergroten”, benadrukt Visser. Gezien „het toenemend aantal crises” blijft het belang van noodhulp volgens ZOA groot. „Naast pleisters plakken is ook structurele wederopbouw belangrijk”, zegt Visser. „Want daarmee maken we mensen en gemeenschappen weerbaar voor toekomstige uitdagingen.”