Maarten Cornelis Tanis werd op 30 januari 1929 geboren in Rotterdam-Delfshaven, in een gezin dat behoorde tot de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk. Op 17-jarige leeftijd werd hij aan de Theologische School van Christelijke Gereformeerde Kerken te Apeldoorn toegelaten tot de opleiding voor predikant.

Op 6 november 1953 werd hij door zijn geestelijke leermeester ds. W.F. Laman bevestigd tot predikant te Urk. Daarna volgden de gemeenten Middelharnis (1958), Barendrecht (1960) en Sliedrecht-Bethel (1969). In 1999 ging hij daar met emeritaat.

Ds. Tanis nam in zijn kerkverband jarenlang een grote plaats in. Hij maakte deel uit van verschillende deputaatschappen. Vele malen was hij afgevaardigde naar de generale synode. Zesmaal was hij lid van het moderamen, waarvan driemaal als preses. Ook was hij lange tijd lid van het curatorium van de Theologische Universiteit Apeldoorn.

Ds. Tanis maakte vele jaren deel uit van de redactie van het christelijke gereformeerde blad Bewaar het Pand, waarin hij series schreef over de Dordtse Leerregels en het Apostolicum.

Hij was tijdens zijn actieve leven bestuurslid van de reformatorische scholengemeenschap Guido de Brès in Rotterdam en voorzitter van de Spaanse Evangelische Zending. Ook was hij betrokken bij het evangelisatiewerk in Gent.

De predikant ging in zijn 94e levensjaar nog af en toe voor in kerkdiensten. Zijn zeventigjarig ambtsjubileum herdacht de predikant vorig jaar in zijn eerste gemeente, Urk.

Flanken

In een interview met het Reformatorisch Dagblad typeerde ds. Tanis zichzelf vorig jaar als „geen allemansvriend”, maar wel iemand „met een open en eerlijke omgang met ambtsdragers van de diverse flanken”.

Ds. Tanis voelde zich thuis bij het behoudende deel van de CGK, dat zich verenigd heeft in de stichting Bewaar het Pand. „Daar zaten ook mijn beste vrienden, zoals ds. H.C. van der Ent, ds. D. Slagboom en ds. P. Beekhuis”, zei hij in het genoemde interview.

De predikant had, zei hij vorig jaar, zorgen over de spanningen in zijn kerkverband. „Dat er nu op veel plaatsen vrouwen in het ambt zijn, is niet naar de Schrift. Die situatie mogen we als kerken daarom ook niet gedogen.”

Hoop

Toch keek hij ook met hoop naar de toekomst. „De dienst van God is rijk en zalig. Als ik op Hem zie, geeft me dat steun in een wankelende wereld en perspectief voor de toekomst.”