Op een zonnige zaterdagmiddag tijdens mijn dienst krijg ik een pechmelding binnen: een Volvo in het bos bij Zeist. De auto zit op slot, maar de sleutel ligt nog in de auto. Ik lees dat er honden in de auto zitten. Als dierenliefhebber spring ik meteen in mijn bus, want misschien staat de wagen wel in de zon.

Binnen vijtien minuten ben ik bij de auto. De mevrouw kan wel huilen van geluk dat ik er zo snel ben. Ik leg haar uit wat ik ga doen en kijk naar de honden. Achterin zit een prachtige, donkere herdershond die volledig ontspannen is. Naast hem zit een enthousiaste pup van hetzelfde ras.

Ik zeg tegen de mevrouw: „Dit wordt een dubbele beloning voor mij: puppy’s knuffelen!” Ze antwoordt dat het ene dier inderdaad een puppy is, maar dat de ander al veertien jaar oud. Ik vertel haar dat voor mij iedere hond een puppy is. Het woord puppy klinkt mij lief en vrolijk in de oren.

In mijn bus heb ik speciaal gereedschap om het portier te openen. Het vergt wat geduld, maar al snel gaat de deur van het slot. Ik pak een handje hondenkoekjes uit mijn bus en vraag of ik de honden iets mag geven. De achterklep van de Volvo gaat open en ik knuffel heerlijk met twee honden. Een mooie beloning voor deze klus.

Josien Schut is wegenwacht bij de ANWB.