„Regeren is beleid maken voor de lange termijn. Over deze zaken zal achter gesloten deuren heel wat te doen zijn tijdens de voorbesprekingen die moeten leiden tot een nieuwe regering. Die nieuwe regering staat voor vele ingrijpende keuzes. Een van de hete hangijzers is het asielbeleid. Breder opgevat: de bevolkingssamenstelling in de nabije toekomst. (…)

Er is gezegd dat Geert Wilders ons een sprookje voorhoudt als hij fel ageert tegen de komst van asielzoekers omdat Nederland zachtjesaan vol zou zijn. Als de asielstroom werkelijk opdroogt, zouden we voor heel wat moeilijk op te lossen problemen komen te staan. Want wie bezorgen dan onze pakketten? Wie houden dan onze steden en dorpen schoon? Wie reinigen dan onze kantoren en scholen? Het zijn maar enkele voorbeelden van werkzaamheden waarvoor veel Nederlanders feestelijk bedanken. En verder zullen problemen, die zich nu voordoen in krimpgebieden als bijvoorbeeld Noord-Oost Groningen, waar tal van maatschappelijke voorzieningen wegvallen omdat er geen mensen meer voor zijn, zich grootschalig voor gaan doen. Met als gevolg dat het hele maatschappelijke stelsel ontwricht zou raken. De oplossing is dus minder eenvoudig dan op het eerste gezicht lijkt.

Een belangrijke sector van onze samenleving is de zorg in de brede zin van het woord. Waarvan de ouderenzorg een belangrijk onderdeel vormt. Om de eenvoudige reden dat we steeds ouder worden en dus ook de gebreken toenemen. Maar bij het slinken van de bevolking moeten de kosten van de zorg door steeds minder mensen gedragen worden en worden ze op den duur onbetaalbaar. En waar halen we al die handen aan het bed vandaan?

De oorzaak van deze niet geringe problematiek hebben we voor een groot deel aan onszelf te danken. Werd voor en na de Tweede Wereldoorlog een gezin met zo’n vijf kinderen als normaal beschouwd, vandaag de dag wordt dat als een groot gezin gezien. Veel echtparen houden het bij twee kinderen. Niet zelden wordt ook gekozen voor vrijwillige kinderloosheid. Men wil volop genieten van wat het leven biedt. De komst van kinderen wordt daarbij als een sta-in-de-weg ervaren.

De wortel van de hierboven aangeduide problematiek moet ten slotte gezocht worden in de voortschrijdende secularisatie in West-Europa, ook in Nederland. Die secularisatie heeft ons losgebroken van zoveel heilzame woorden en geboden van God, ook met betrekking tot de kinderzegen. Wie deze zegen bewust of onbewust afwijst of er niet mee wil rekenen, krijgt vast en zeker met vele andere problemen te maken, die niet in een handomdraai zijn op te lossen. Zouden ze achter de gesloten deuren van het formatieberaad ook over deze dingen spreken? Dat zou werkelijk winst zijn. Laten we er in ieder geval voor bidden.”

Emeritus predikant ds. P. van der Kraan in Om Sions Wil (Verbonden in belijden).