Minister Christianne van der Wal (Natuur) maakte haar voornemen maandag bekend. Haar brief aan de Kamer volgt op een periode van vruchteloos touwtrekken tussen overheid, Havenbedrijf Rotterdam, natuurorganisaties en de visserijsector.

De vissers moeten bloeden voor de Tweede Maasvlakte. Bemoeienis van de provincies Zeeland, de gemeente Goeree-Overflakkee en de Tweede Kamer kon dat tot nu toe niet voorkomen.

De jongste uitbreiding van het Rotterdamse havengebied werd al in 2008 aangelegd. Een wettelijk vereiste daarbij was dat de verloren gegane natuur moest worden gecompenseerd.

Sluiting van een deel van de Voordelta –de zee voor de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden– voor zware boomkorkotters bleek de natuur niet vooruit te helpen. Mede vanwege een rechtszaak, aangespannen door natuurorganisaties, wil de minister in een groot gebied nu ook de kleinere schepen van garnalen- en mesheftvissers weren. Hun bedrijven dreigen daardoor ten onder te gaan.

Johan Baaij, die namens de Nederlandse Vissersbond aan de onderhandelingstafel zat, vindt het positief dat de minister de sector met extra geld tegemoetkomt. „Er komen middelen voor innovatie, onderzoek en nadeelcompensatie.”

Effect vistuig

Maar hij gaat niet mee in de veronderstelling dat de natuur snel verbetert met het verdwijnen van de garnalenvisserij. De zeebodem verandert voortdurend onder invloed van stormen en van de wisselende hoeveelheid rivierwater die naar zee stroomt, stelt hij. In vergelijking met die natuurlijke variatie is het effect van het vistuig nihil.

„Elke visser weet dat”, zegt Baaij. Maar dit is geen wetenschappelijk bewijs, beseft hij, en daarbij steekt hij de hand in eigen boezem. „Je kunt je afvragen of we als sector voldoende onderzoek hebben gedaan om dat bewijs wél te leveren. We staan er nog steeds voor open om dit samen met de overheid op te pakken.”