Boswijk was vorige week op eigen gelegenheid in Israël en de Westelijke Jordaanoever om de situatie daar met eigen ogen te zien. Vrijdag vertelde hij erover in het radioprogramma Sven op 1. De CDA’er is net als Israël tegen een staakt-het-vuren in de strijd tegen Hamas, maar is ook kritisch. Boswijk schrok van hoe Israël zich gedraagt op de Westoever, en pleitte voor een boycot. „Ik vind dat wij producten die op de Westoever zijn gemaakt niet moeten accepteren”, stelde hij. „Juist als bondgenoot van Israël vind ik dat wij hen moeten behoeden voor de enorme fouten die ze nu op de Westoever begaan.”

De parlementariër stelde dat net zoals Hamas de tweestatenoplossing in de weg staat, dat ook geldt voor het nederzettingenbeleid. „Willen we komen tot een tweestatenoplossing, dan zullen wij én hard moeten zijn richting Hamas, én hard moeten zijn richting het nederzettingenbeleid, want het is allebei slecht.”

Ook zei Boswijk dat hij deze week met een voorstel zou komen om het kabinet te dwingen „veel strakker” te zijn als het gaat om het beleid ten aanzien van de nederzettingen, en de Kamer ieder halfjaar te rapporteren over wat ze ermee hebben gedaan. „We hebben er elke keer moties over ingediend en gesteund, maar nooit de vinger aan de pols gehouden.”

„Kauft nicht bij Juden”, zo vertaalde Frank van Oordt, directeur van Christenen voor Israël, de uitspraak van Boswijk. Van pro-Palestijnse zijde waren er juist positieve reacties.

Maandagochtend stelde Boswijk tegenover het Reformatorisch Dagblad dat hij het in het radio-interview niet goed heeft geformuleerd. „Eigenlijk wilde ik zeggen: Nederland heeft een ontmoedigingsbeleid voor de illegale nederzettingen. Als Kamer hebben we meerdere keren gezegd om daarmee door te gaan. Ik heb mensen gesproken die vinden dat daar niets mee gebeurt. Ik wilde in het debat van dinsdag van de minister van Buitenlandse Zaken weten wat het ontmoedigingsbeleid inhoudt, en vragen ons elk halfjaar over de voortgang te rapporteren. Want er gebeurt gewoon niets.”

De CDA’er vindt dus dat dit ontmoedigingsbeleid voor bedrijven moet worden uitgevoerd. Een boycot op producten uit nederzettingen ziet hij als eventuele escalatiestap. Hij noemt het „geen taboe”, maar pleit niet voor een directe invoering.