Hij raakt alles kwijt: zijn bedrijf, zijn kinderen, zijn vrouw emotioneel en ook zijn gezondheid. En dan lezen we dat zijn vrienden opstaan om hem te beklagen en te vertroosten.

Hoe moeilijk kan het zijn om iemand te troosten. Wat moet je doen? Wat zeg je niet en wat zeg je wel? Goede troosters kunnen vergeleken worden met de schokdempers van een auto. De schokdempers nemen de drempels, hobbels en kuilen in de weg niet weg, maar zorgen er wel voor dat de weg iets beter gegaan kan worden, zodat de soms ruwe, amper begaanbare weg iets minder zwaar is.

„Wij mogen troosten door er te zijn, te zwijgen, te bidden tot God en te wijzen op Hem.” - Ds. H.M. Mulder

Zegen

Hoewel de vrienden van Job vaak aangeduid worden als slechte troosters en Job over hen zegt: „Gij allen zijt moeilijke vertroosters” (Job 16:2), toch is het eerste wat de vrienden doen heel goed. Job klaagt in Job 19:14: „Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.” Aan zijn vrouw had Job al weinig, maar ook zijn andere verwanten laten het afweten. Wat een zegen als vrienden het niet laten afweten. Deze vrienden zijn het met elkaar eens geworden dat het goed is om naar Job toe te gaan. Ze hebben blijkbaar met elkaar overlegd en zijn tot de conclusie gekomen dat het het beste is om samen naar Job toe te gaan. Ze weten ook wel dat ze Job niet zijn kinderen, zijn knechten of zijn bedrijf terug kunnen geven, maar ze gaan wel naar hem toe. Daar begint troosten. Door er te zijn. En dat mag ze ook wat 
kosten, want het is geen geringe afstand die ze moeten afleggen.

En dan willen ze twee dingen doen. Het eerste is beklagen. Je kunt het ook vertalen met ”hun hoofd schudden”. Daarin merk je dat het de intentie is om echt bij hun vriend te gaan zitten in zijn ellende. Ze willen niet maar op een afstandje beschouwen, maar echt meelijden.

Het tweede wat ze willen doen is vertroosten. Daar zit iets in van meedragen. En daar nemen ze echt de tijd voor. Wel zeven dagen en zeven nachten zitten ze zwijgend bij Job, want ze zien hoe zwaar hij moet lijden. Het kan voor ons moeilijk zijn om te troosten. We kunnen net als de vrienden van Job goed beginnen,
maar vervolgens de fout maken dat we verklaren zien als vertroosten. Troosten begint met er zijn en zwijgen en zo een schokdemper zijn op de weg die iemand moet gaan. Dat is niet makkelijk, maar we mogen het doen terwijl we bidden en zien op de God aller vertroosting (2 Kor. 1:3).

Doel

De Heere Jezus Christus heeft intens moeten lijden. Bij Hem is troost te vinden die geen mens kan bieden. We mogen troosten met een doel. Precies het tegenovergestelde doel als satan heeft. Satan laat Job lijden, zodat Job God vaarwel zegt. Wij mogen troosten door er te zijn, te zwijgen, te bidden tot God en te wijzen op de Heere, met als doel dat die ander God niet vaarwel zegt.

„En zij waren het eens geworden, dat zij kwamen om hem te beklagen en om hem te vertroosten.” - Job 2:11b