Al wekenlang zit de familie Engel in martelende onzekerheid over het lot van de ontvoerde Ofir. De afgelopen dagen groeide de spanning alleen maar, toen steeds nieuwe gijzelaars uit de Gazastrook werden vrijgelaten. „Mijn gevoel zegt dat ik mijn kleinzoon binnenkort weer zal zien.”
„De familie Engel? Derde huis vanaf het hek. Je kunt het niet missen, want je zult de posters van Ofir en de andere gijzelaars zien”, zegt de gewapende bewaker bij de poort van kibboets Ramat Rachel, even ten zuiden van Jeruzalem.
De woning van de familie Engel heeft veel weg van een rouwhuis. Voortdurend druppelen mensen binnen om hun steun te betuigen. Een schouderklopje, een omhelzing. En iedereen brengt wel iets mee: variërend van koekjes tot complete maaltijden.
Hamasterroristen ontvoerden Ofir Engel (18) en zijn schoonvader op 7 oktober uit kibboets Be’eri, waar hij voor de Joodse feestdag Simcha Thora op bezoek was. Sindsdien heeft het drama het leven van de familie beheerst. Opa Jucha en vader Yoav reisden enkele weken geleden zelfs naar Nederland om aandacht voor het lot van hun geliefde te vragen.
In de tuin van het ouderlijk huis interviewt de Israëlische televisie de vader en moeder van Ofir. In de woonkamer heeft Jucha even tijd om zijn verhaal te doen. Over een uur moet hij alweer naar Tel Aviv om aan een demonstratie deel te nemen. „Ik doe alles voor Ofir. Natuurlijk in de hoop dat alle gijzelaars vrijkomen.”
De afgelopen dagen werden steeds groepen ontvoerde Israëliërs vrijgelaten. En elke keer prijkte de naam van Ofir niet op de lijst. Jucha: „Dat is steeds een hevige teleurstelling, bijna niet in woorden uit te drukken. Maar ik moet hoop houden, want er is geen alternatief. Mijn gevoel zegt me dat ik mijn kleinzoon binnenkort weer zal zien. Er zitten nu nog negen jongeren vast in Gaza, van wie hij er één is. Hamas heeft alle kinderen al laten gaan; als die lijn wordt voortgezet, kan Ofir er morgen ook bij zijn.”
Emotioneel
Over de vraag hoe zijn kleinzoon eraan toe is, kan Engel alleen maar gissen. „We hebben de verhalen van de vrijgelaten gijzelaars gehoord. Hun fysieke conditie was doorgaans wel goed. Maar of ze geestelijk in orde zijn na meer dan vijftig dagen gevangenschap, is de vraag.”
De van oorsprong Nederlandse grootvader ging onlangs kibboets Be’eri, waar zijn kleinzoon werd ontvoerd. „Dat was heel moeilijk en emotioneel. Van het huis van Ofirs schoonouders is niets meer over. We hebben gezocht naar zijn tas, maar er was werkelijk niets te vinden. Er zijn daar archeologen aan het werk. Normaal gesproken onderzoeken zij dingen van 2000 jaar oud. Nu bekijken ze lichaamsdelen en as van verbrande mensen, om slachtoffers te identificeren.”
Afgelopen week sprak Engel in Jeruzalem met minister van Buitenlandse Zaken Hanke Bruins Slot, die kort daarvoor ook Be’eri had bezocht. „Ik kon de emoties van haar gezicht aflezen. Dat bezoek heeft haar veel gedaan. Ik heb ook regelmatig contact met de Nederlandse ambassadeur in Tel Aviv, Marriet Schuurman. Ook zij doet alles wat in haar vermogen ligt om de vrijlating van Ofir te bespoedigen. Maar wat kun je uitrichten?”
Engel wijst in de tuin op de Arabische dorpen die rondom Ramat Rachel liggen. „De aanslagen van 7 oktober waren Holocaustdag voor mij. En het kan overal weer gebeuren. Ook onze buren kunnen het doen. Er zijn Arabische families die eten klaarmaken voor Joodse gezinnen die getroffen zijn en er zijn zelfs Arabische Israëliërs hoge officieren in het leger. Maar velen hebben ook familie in Gaza.”
