De verschillen tussen gemeenten lijken immens. Waar de behoudende gemeentes binnen de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) de pastor voornamelijk inzetten voor pastoraat, jeugdwerk of begrafenissen lijkt in het progressievere deel van de PKN de pastor meer vrijheid te krijgen. De kansel mag beklommen worden en de stem van de pastor telt mee in de kerkenraadsvergaderingen. In sommige gemeentes mag de pastor zelfs de sacramenten bedienen.

Vage taakomschrijving

Op 17 en 18 november houdt de PKN opnieuw een synode. Weer staat de ambtsvisie rond het vierde ambt van pastor op de agenda. Opnieuw zal er gestemd worden over voorstellen rond dit onderwerp die ingediend zijn. Weer zullen sommige synodeleden voor en andere synodeleden tegen de ingediende voorstellen zijn.

Terwijl Nederland steeds verder seculariseert, de kerken leeglopen en het tekort aan predikanten en pastores toeneemt, blijft de synode van de PKN maar vergaderen, terwijl steeds meer gemeentes vacant zijn of hun pastor na twee jaar weer zien vertrekken, omdat de taakbeschrijving zo vaag is dat de pastor zich geen raad meer weet.

Steeds meer pastores staan radeloos tegenover deze situatie en zoeken naar oplossingen. Aan de ene kant voelen ze de roeping tot het werk, aan de andere kant worden ze tegengehouden door het instituut kerk. De pastores proberen zich een weg te banen tussen roeping en regelgeving.

Laagdrempelig

Ik ben een pastor die zijn roeping naar behoren probeert vorm te geven. Op 18-jarige leeftijd werd ik door God geroepen. Vanwege mijn dyslexie was de predikantsopleiding een brug te ver. De opleiding tot hbo-theoloog kwam op mijn pad. Ik besloot deze opleiding te volgen en met goed gevolg. God heeft mij geroepen tot het beroep van pastor om mensen op een laagdrempelige manier bij Hem te brengen en Zijn Woord uit te leggen. Ik ben geroepen, maar wordt er door de PKN een beroep op mij gedaan?

Naast elkaar

In een toekomstgerichte kerk staan pastores en dominees niet tegenover elkaar, maar naast elkaar. De dominee kan wat leren van de praktijkervaring die de pastor heeft. De pastor kan wat leren van de kennis en wetenschappelijke visie van de dominee. De een is niet meer en de ander is niet minder. Jezus roept ons op tot saamhorigheid, we zijn tenslotte één lichaam. Is er in dit lichaam ook plek voor de pastor?

Tot op heden lijkt de plek van de pastor beperkt. De synode laat de pastor knarsetandend een positie innemen binnen het dagelijkse reilen en zeilen van de kerk. Die onwelwillende houding zegt genoeg over de denkwijze van sommige synodeleden rond het ambt van pastor. Ik wil de synode daarom oproepen om zuinig te zijn op onze pastores. Ze behoren tot het lichaam van Christus. God heeft de pastores geroepen. Synodeleden, gaat u zich op deze pastores ook beroepen?

De auteur is pastor van de protestantse gemeente te Sint Annaparochie.