Israëlische Arabieren protesteren niet tegen Israël
Weet u wie er niet tegen Israël protesteert? De 2 miljoen Arabieren die in Israël wonen. Naast alle ellende heeft Hamas ons namelijk onbedoeld een cadeau gegeven: de hoogste interne Arabische loyaliteit aan Israël ooit gemeten.
Veel Israëlische Arabieren mogen dan Israëlisch staatsburger zijn, ze voelen een sterk gevoel van verwantschap met Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. Velen hebben familie of bekenden in die gebieden. In tijden van conflict kan dat loyaliteitsgevoel tot interne spanningen leiden. In mei 2021, tijdens een escalatie tussen Israël en terroristische organisaties in Gaza, ontstonden er rellen in gemengde Arabisch-Joodse steden als Akko, Haifa, Lod, Ramle en Jaffa. Dit keer is het echter opmerkelijk stil.
Een deel van de verklaring kan gezocht worden in het feit dat zowel Israëlische autoriteiten als werkgevers strenger dan voorheen optreden tegen uitspraken of acties die Hamas of andere terreurorganisaties ondersteunen. Maar er is meer aan de hand. De aanslagen van 7 oktober hebben voor een verandering gezorgd in de beeldvorming onder Israëlische Arabieren. Natuurlijk is het gevoel van verwantschap er nog altijd, maar er is een ander gevoel bijgekomen: we moeten af van Hamas.
Het Israëlische Bureau voor de Statistiek deelde vorige week dat 70 procent van de Israëlische Arabieren zich bovenal Israëlisch voelt. Nog nooit was dat percentage zo hoog, zelfs niet in tijden van vrede. Wat zeker een rol speelt in deze ontwikkeling, is het feit dat de lokale Arabische bevolking ook zwaar getroffen is door de aanslagen van 7 oktober. De Arabische Bedoeïenengemeenschap betreurt negentien doden en zeven gegijzelden. Een Palestijnse buschauffeur uit Oost-Jeruzalem werd na stevige ondervraging omgebracht, evenals meerdere Druzen. De mythe dat Hamas Israëlische Arabieren zou respecteren is dood, niemand wil onder Hamas leven.
Nu is het aan alle Israëliërs om dit gevoel vast te houden en zo mogelijk te versterken. We zien de afgelopen weken gelukkig al enkele positieve ontwikkelingen in die richting. Verwaarloosde semi-nomadische Bedoeïenengemeenschappen in de Negev krijgen eindelijk meer bescherming tegen raketten, de Arabische partijleider Mansour Abbas roept een partijlid direct op het matje als zij de aanslagen van 7 oktober relativeert, honderden Joodse Israëliërs bezoeken de begrafenis van een Druzencommandant en lokale Arabische voetbalclubs houden een minuut stilte voor de slachtoffers van de zwarte sabbat.
Lik-op-stukbeleid wat betreft terrorisme en een open arm voor coëxistentie, daar teken ik voor.
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 23.