Een waterig zonnetje breekt door de donkere wolken boven het Malieveld in Den Haag. De eerste vroege gasten melden zich op de zompige grasvlakte. Op het podium zingt een muziekgroep in. De Mars voor het Leven kan beginnen.

Ongeveer 9000 mensen kwamen naar de hofstad voor de 31e editie van de mars om op te komen voor het recht op leven van elk ongeboren kind. Het evenement wordt jaarlijks georganiseerd door stichting Schreeuw om leven.

Op het Malieveld staan om de paar meter studenten van het Hoornbeeck College. Ze volgen de mbo-opleiding beveiligen en bewaken. „We moeten zorgen dat er niets raars gebeurt”, zegt een zeventienjarige student van de locatie Amersfoort. Hij kreeg van zijn school de instructie zijn naam niet te zeggen. Een deel van de studenten loopt straks mee met de mars. „Als iemand schreeuwend aan komt lopen, zal ik vragen wat er aan de hand is en of ik diegene kan helpen.”

Iets verderop staat Jan Jumelet (22). Hij is voor het eerst bij de mars. De inwoner van Veenendaal wilde al eerder gaan, maar zijn werk in de voedingssupplementenbranche liet dat niet toe. Omdat hij deze dag jarig is, kreeg hij vrij om met zijn vrienden naar Den Haag te gaan.

„Ik sta hier voor het ongeboren leven. Het is Gods schepping, Hij heeft daar Zijn plan mee. Het gaat in onze maatschappij om de rechten van de vrouw, terwijl ook een kind in de moederschoot basisrechten heeft. Wij zijn hier de mond van de baby’s. Ik hoop dat mensen door onze demonstratie gaan nadenken en dat er een kentering komt in het huidige abortusbeleid.”

Te zwaar

Bij een statafel in de buurt van het podium staat Rina Adema (78) uit Gouda. Ze is samen met haar echtgenoot naar de prolifemanifestatie gekomen. Ze roept Jan: „Kom er maar bij staan jongen.” Het echtpaar is voor het laatst aanwezig bij de Mars voor het Leven. „Mijn man is 83. Het wordt fysiek te zwaar voor hem. We zijn al twaalf keer bij deze bijeenkomst geweest.” Rina vindt dat het steeds belangrijker wordt om op te komen voor het leven. „In onze maatschappij heeft het beginnende bestaan totaal geen waarde meer. Dat geldt ook voor het leven van ouderen. Mensen willen alleen nog maar op aarde zijn als het lollig is.”

Rina en Jan vinden dat het menselijk bestaan beschermwaardig is, van het prille begin tot aan het einde. „Die overtuiging baseren we op Gods Woord. We hebben familieleden die het geloof niet meer zo belangrijk vinden. Zij hechten nog veel waarde aan het ongeboren leven, maar stellen wel vraagtekens bij wanneer dat leven begint.”

De Gouwenaren vinden het belangrijk om deze zaterdag present te zijn om „een getuigenis te geven. Maar het belangrijkste wapen is het gebed.” En als het volgend jaar niet meer lukt om erbij te zijn in Den Haag? „Dan kijken we mee.”

Amazing Grace klinkt over het Malieveld. Doorlopend arriveren bussen uit alle hoeken van de Biblebelt, waardoor de groep aanwezigen groeit. Vrijwilligers van hulporganisatie Schreeuw om Leven delen bordjes uit met teksten als: ”Hoop voor moeder en kind”; ”Mensenrechten beginnen in de baarmoeder” en ”We love them both”.

Arthur Alderliesten, directeur van Schreeuw om leven, voert als eerste het woord vanaf het podium. Hij noemt het getal 35.606. „Zoveel abortussen zijn er vorig jaar uitgevoerd. Dat is 15 procent meer dan het jaar daarvoor. Een schrikbarende toename. We maken straks een tocht van 5 kilometer. Dat betekent dat we per stap vier abortussen kunnen herdenken.” De directeur zegt dat er dankzij het werk van de stichting vorig jaar veertig abortussen zijn voorkomen.

Terwijl de regen in stromen neervalt, vertelt de Oekraïense Nadia Gordynsky over haar missie als directeur van Save a Life International. In haar werk komt ze op voor vrouwen die in een crisissituatie verkeren. Ze wijst de aanwezigen op de oorlog die woedt in haar eigen land en in Israël en Gaza, maar ook op de onzichtbare strijd die vrouwen voeren als ze ongewenst zwanger zijn.

Spreekbeurt

Onder de luisteraars zijn ook Rens en Madelenne van Schaik uit Krimpen aan den IJssel met hun drie kinderen van 12, 10 en 3 jaar. Het echtpaar is al vaker bij de Mars voor het Leven geweest. Madelenne: „Het ongeboren leven heeft recht om op deze wereld te komen. We zijn hier om iedereen aan het denken te zetten over zoveel levens die verloren gaan.” Rens heeft veel moeite met het abortusbeleid in Nederland. „Het is heel heftig dat zo veel kinderen worden vermoord.” De inwoners van Krimpen aan den IJssel –aangesloten bij de gereformeerde gemeente– nemen hun kroost bewust mee naar het Malieveld. „We praten al weken met onze kinderen over de Mars voor het Leven. Het is belangrijk dat ook zij de waarde van het ongeboren leven meekrijgen. Ons zoontje heeft daarover zelfs zijn spreekbeurt gehouden.”

Op het podium verschijnt Marlene Lubongi. De aanwezigen begroeten haar met luid applaus. Lubongi zoekt hulp als ze een paar jaar geleden als 29-jarige onbedoeld zwanger raakt. „Ik was jong en had een vrij leven. Ik had een relatie, maar een kind krijgen was niet de bedoeling. Toen ik merkte dat ik zwanger was, raakte ik in paniek.” Lubongi woont op dat moment nog thuis. „Ik wilde wegrennen voor mijn zwangerschap.” Vanuit haar omgeving krijgt ze niet veel steun. Haar vriend wil het kind weg laten halen.

Het keerpunt voor Lubongi is het contact met de vrijwilligers van Er is Hulp, een telefonische hulplijn van Schreeuw om leven voor vrouwen die vragen hebben over onbedoelde zwangerschappen. „Ze lieten mij inzien dat het dragen van een kind iets moois is. Ik ging direct veel meer van mijn kind houden. Ik besefte dat God door mij een persoon op deze wereld wilde brengen.” Er is Hulp ondersteunt Lubongi met allerlei praktische zaken. „De hulpverleners brachten mij in contact met lieve mensen die mij de spullen gaven die ik nodig had voor de zwangerschap en daarna.”

Haar zoontje wordt in goede gezondheid geboren en ze noemt hem Eliajah. „Ik gaf mijn kindje die naam omdat het verhaal in de Bijbel over Elia en de weduwe mij raakte. Voordat mijn zoontje geboren werd, geloofde ik dat hij zegeningen zou brengen, net als Elia.” Het gaat goed met Lubongi en Eliajah. Het ventje is samen met zijn moeder aanwezig op het Malieveld. „Ik kijk positief naar de toekomst. Ik heb een vaste baan en een huis. Ik vertrouw op God, Hij zal mij niet in de steek laten.”

Alexandra Linder, voorzitter van Bundesverband Lebensrecht, een vereniging van Duitse organisaties die opkomt voor het recht op leven, benadrukt dat het leven in de eerste fase meer is dan een klompje cellen. Jan Hoek, emeritus hoogleraar systematische theologie in Leuven, sluit het programma op het Malieveld af met een toespraak over ontferming. „Dat is wat het ongeboren leven nodig heeft, maar ook moeders in nood kunnen dat niet missen. De hele wereld heeft ontferming nodig.”

Helikopter

De stoet aanwezigen komt in beweging voor een stille mars door het centrum van Den Haag. Vooraan lopen onder meer de top drie van de SGP-kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen en ChristenUnielijsttrekker Mirjam Bikker. Politieagenten per fiets en in een busje escorteren de stoet. Een helikopter cirkelt boven het centrum.

Ter hoogte van de Laan van Reagan en Gorbatsjov wordt de stille mars luid verstoord door een groep van zo’n vijftig pro-abortusdemonstranten. Met harde muziek en schelle fluitjes vragen ze aandacht voor de boodschap op hun protestborden. ”Smoor schreeuw om leven” en ”Abortus redt levens”. De stille stoet trekt onverstoorbaar verder terwijl de tegenstanders hun bekende leuzen schreeuwen: ”Baas in eigen buik” en ”My body my choice”.