Nu zit ze tegenover mij op de spoedpolikliniek. Als ik haar onderzoek, vind ik neurologisch geen afwijkingen. Wel is haar bloeddruk met 150 over 90 hoog en is er een licht ruisje over het hart. Een belangrijk deel van aanvullende onderzoeken is het afgelopen uur al gedaan, waardoor ik de beschikking heb over een scan van de hersenen en de bloedvaten die naar de hersenen lopen, bloedonderzoek en een hartfilmpje.

Ik vertel haar dat de klachten het gevolg zijn van een tijdelijk verminderde doorbloeding van de linkerhersenhelft –het deel dat verantwoordelijk is voor spraak– veroorzaakt door een stolseltje in een groter bloedvat. Samen bekijken we de scans, die een geringe beschadiging van de kleine bloedvaatjes in de hersenen laten zien en een beetje aderverkalking van de grotere bloedvaten die naar de hersenen lopen. Het bloedonderzoek laat een licht verhoogd cholesterol zien. Het hartfilmpje is helemaal goed.

De aderverkalking kan de oorzaak zijn van de TIA (beroerte), leg ik uit, maar we moeten zoeken naar een eventuele hartritmestoornis als oorzaak. Hiervoor krijgt ze een holter (een kastje dat de hartactiviteit over een langere periode meet, red.) mee naar huis voor 72 uur.

Levensverwachting

Ik adviseer haar te starten met bloedverdunners, de eerste drie weken twee soorten, daarna één soort. Ook adviseer ik haar een cholesterolverlager te gebruiken. Kritisch vraagt ze of deze wel nodig is. Met behulp van de U-Prevent-app berekenen we dat haar levensverwachting zal toenemen met acht maanden bij gebruik van cholesterolverlagers. Toch besluit ze hier niet mee te starten.

Ik denk terug aan vijf jaar geleden. Alle TIA-patiënten werden toen opgenomen voor snelle diagnostiek en hartritmemonitoring in het ziekenhuis. De patiënt moest daarvoor vier dagen in het ziekenhuis verblijven, terwijl er geen klachten waren. Vanuit de neurologie namen we het initiatief om de zorg te stroomlijnen, met een aantal onderzoeken voorafgaand aan het polikliniekbezoek. In samenwerking met ziekenhuis, zorgverzekeraar en cardiologie zijn extra holters aangeschaft, zodat de hartritmemonitoring thuis kan.

Per jaar zien we in ons ziekenhuis 500 patiënten met een TIA. Door als medisch specialisten de juiste zorg op de juiste plaats te organiseren, besparen we met 2000 ziekenhuisdagen minder per jaar een enorm bedrag aan zorgkosten. Parallel hieraan is de zorg voor de patiënt veel prettiger geworden, met minder risico op complicaties die onlosmakelijk verbonden zijn met een ziekenhuisopname.

De auteur is neuroloog bij het Albert Schweitzerziekenhuis.