Samen met zijn vrouw zat Pieter donderdagmiddag midden in het tumult in het Erasmus MC. Daar schoot Fouad L. een docent dood, nadat hij eerder in Rotterdam twee buurtgenoten ombracht. „Iedereen zat in de overlevingsmodus.”
„Surrealistisch.” Met dat woord omschrijft Pieter de tumultueuze gebeurtenissen donderdag in het Erasmus MC. Honderden mensen moesten in allerijl het Rotterdamse ziekenhuis uit. Kort daarvoor had de 32-jarige verdachte Fouad L. drie mensen vermoord, onder wie een docent in een lesgebouw van het ziekenhuis. Ook stichtte de man brand.
Toen Pieter en zijn vrouw rond halfdrie in Rotterdam op weg waren naar een controleafspraak in het ziekenhuis, merkten ze dat er iets niet in de haak was. „Overal klonken sirenes, en Audi’s en BMW’s van de Dienst Speciale Interventies scheurden door de stad.”
Aangekomen in de ziekenhuislobby merkte het stel toenemend tumult. „Mensen werden onrustig. Agenten renden door de gangen.” Toen kwamen ze aan de weet dat zich een schietpartij in het ziekenhuis had voltrokken.
Iets voor halfvier vertrok het stel naar de tweede etage, waar de controleafspraak is doorgegaan. „De specialist zei: „We hebben nog geen opdracht tot evacuatie gekregen en gaan maar even door.” Onze afspraak verliep rommelig en rumoerig. Iedereen was in de hoogste staat van paraatheid. Bedrijfshulpverleners checkten voortdurend hun apparaten.”
De onrust groeide toen Pieters vrouw vanaf de tweede etage het ziekenhuis in keek, onder meer naar de hoofdingang. „Het was surrealistisch. Ze zag mensen met armen in de lucht het ziekenhuis verlaten en politiemensen met automatische wapens naar binnen komen. Leerlingen staakten hun lessen en vluchtten in allerijl weg. Op tafel stonden half opgegeten taartjes en halflege mokken.”
Te midden van het rumoer zaten de dertiger en zijn vrouw zo’n kwartier vast op de tweede etage. Was hij bang? Pieter, behorend tot de reformatorische kring: „We wisten rond halfvier nog niet of de man wel of niet was opgepakt. Ik dacht: je weet dat iemand met een kronkel in zijn hoofd hier vrij rondloopt. Maar ik ben ook nuchter. Het Erasmus MC is een enorm groot gebouw. De kans leek me heel klein dat we de schutter zouden tegenkomen. Daar komt nog bij, ik zeg het maar even ronduit: We hebben een God, Wiens Naam betekent dat Hij erbij is. Waarom zouden we angst hebben? Dat besef heb ik altijd, dat had ik ook gisteren. Wat uiteraard niet betekent dat je niet bang mag zijn.”
Indringend was de evacuatie. „Ik hoorde helikopters overvliegen, buiten riepen agenten naar mensen dat ze door moesten lopen. De ontruiming verliep rommelig. De ene bedrijfshulpverlener riep: Deze kant op; de andere wilde ons weer een andere kant op hebben. Ik begrijp die chaos wel en voel ook veel respect voor de hulpverleners.”
Via een paar trappen werd het echtpaar samen met anderen naar de nooduitgang begeleid. „Iedereen zit in de overlevingsmodus. Een patiënt werd uit haar rolstoel getild en de trap afgedragen.
Mensen reageren best verschillend, viel me op. De een is lacherig en zegt dat het zo’n vaart niet loopt. De ander klaagt dat z’n afspraken in het honderd lopen. Een derde belt familie met de mededeling vast te zitten in het ziekenhuis.”
Terug in de parkeergarage merkte het stel, woonachtig in een Zuid-Hollands dorp, dat de verdachte ook brand had gesticht in het ziekenhuis. „Overal liep bluswater naar beneden.”
De heftige momenten gaan hen niet in de koude kleren zitten. „We hebben afgelopen nacht niet veel geslapen en elkaar veel details verteld. Ik ben niet zozeer in paniek geweest, tegelijk zal ik deze gebeurtenissen nooit vergeten.”
Psychotisch gedrag
Het openbaar ministerie had bij Erasmus MC aan de bel getrokken over Fouad L. Justitie waarschuwde het ziekenhuis dat de verdachte, die arts zou willen worden, eerder is veroordeeld voor dierenmishandeling. Hij zou ook psychotisch gedrag vertonen.
Wat vindt Pieter ervan dat de vermoedelijke moordenaar Fouad L. kennelijk uit wraak heeft gehandeld, omdat het Erasmus MC op de rem ging staan? „We merken om ons heen dat in de maatschappij steeds meer stuurloosheid en verharding ontstaat. Dat zegt de Bijbel, en we maken dat aan den lijve mee. Je kunt ervoor kiezen om je dan door angst te laten leiden en bijvoorbeeld de beveiliging van ziekenhuizen enorm op te voeren. Maar ik denk dat we die kant niet op moeten. We zullen moeten samenleven op basis van vertrouwen. Dit soort drama’s voorkom je niet. Waarbij ik wel zeg: De nabestaanden van de drie slachtoffers betalen een bizar hoge prijs.”
Is het extra wrang dat de moordenaar toesloeg in een ziekenhuis, juist een plek waar kwetsbaren worden geholpen? „Ik heb die redenering na de schietpartij vaker gehoord. Ik snap dat mensen er zo naar kijken. Maar ik ben daar vrij nuchter in. Zo’n drama kan zich overal voordoen. Waarom zou je in een ziekenhuis veiliger zijn dan in een winkel?”
Pieters volledige naam en adres zijn bekend bij de hoofdredactie.
