Schipper (1946) was „niet heel jong” meer toen hij werd toegelaten tot de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten: 47 jaar. „Ik was 51 toen ik bevestigd werd als predikant.”

Daarvoor was hij docent Nederlands in Rijswijk, Doorn en Apeldoorn. Op de Jacobus Fruytier scholengemeenschap in de laatste stad kwam hij ook in de directie terecht. Het onderwijs aan jongeren heeft nog altijd zijn hart, vertelt hij. Daarom geniet hij ook van het catechiseren aan jongeren van 21 jaar en ouder uit de gereformeerde gemeente in Scherpenzeel, sinds 2018 zijn woonplaats.

De wieg van Schipper stond in Leidschendam, tegen Den Haag aan. „We kerkten in Den Haag. Ik ben gedoopt door de oude ds. P. Honkoop, senior dus. En ik ben opgegroeid onder de prediking van ds. K. de Gier. Ik mocht hem graag. Hij was zakelijk, maar was ook een betrouwbare man. Eerlijk en nuchter. Hij was fris in de prediking. Hij studeerde altijd en had een goede exegese en een mooie toepassing.” De band met ds. De Gier bleef, want later kwamen ze elkaar weer tegen, onder meer omdat ds. De Gier ook docent op de Theologische School was.

Achtervolgen

Een roep om predikant te worden was er lange tijd niet. Tot 1988. „Ik werd duidelijk bepaald onder een preek van ds. J. Koster bij woorden uit Genesis 45, waar Jozef zegt: „En boodschapt mijn vader al mijn heerlijkheid in Egypte, en alles wat gij gezien hebt”. Ik dacht eerst dat het over het ambt van ouderling ging, maar die tekst bleef me achtervolgen. Een bevestiging kwam er toen de Heere me bepaalde bij Ezechiël 3:1: „Daarna zeide Hij tot mij: Mensenkind, eet wat gij vinden zult; eet deze rol, en ga, spreek tot het huis Israëls.”

Al met al heeft ds. Schipper nog een aantal jaren „gedraald” voor hij bij de kerkenraad om een attest vroeg. Samen met de huidige predikanten A. Schot en C. van Krimpen werd hij in 1994 toegelaten tot de Theologische School.

Het Zeeuwse ’s-Gravenpolder was de eerste gemeente die ds. Schipper diende. „Mijn eerste liefde.” Deze zaterdag is het 25 jaar geleden dat hij er bevestigd werd, zondag hoopt de predikant er voor te gaan. „Mijn vader en moeder kwamen uit Zeeland, dus ik kende Zeeland wel. De Heere wees de weg, met deze woorden: „Keer weder naar het land uwer vaderen.” Al in mijn studententijd was er een band gevallen met deze gemeente. Ja, ik ben daar met veel aangenaamheid geweest. Dat had er ook mee te maken dat mijn vrouw toen nog goed gezond was. Ze heeft veel voor me betekend en is als het kon altijd met me meegegaan de gemeente in, kraambezoeken enzovoort. Ze ging ook wel alleen.”

Terugkijkend geeft ds. Schipper beginnende predikanten de raad goed te plannen. „Regelmaat in de weekindeling helpt. En verder: ga nou niet direct drie, vier keer in de week elders preken. Neem de rust voor studie en voorbereiding van de preken. Een dominee hoeft geen records te breken.”

Zelf noemt hij als belangrijke leermeesters de predikanten De Gier en J. Mijnders, ouderling L. Staat uit Mijdrecht en zijn schoonvader Gerrit Jan Baan („van ’n Duusker”) uit Rijssen. „Bij hem zag je de teerheid van zijn geestelijk leven. Ik wil ook nog een vrouw noemen: we kwamen regelmatig bij Thona Melis in Yerseke. Een vrouw die veel van de Heere geleerd had, maar dat ook op een heel ordelijke wijze wist te vertellen.”

In zijn tweede gemeente, Dirksland, had ds. Schipper een moeilijke tijd, zegt hij. „Daar is de ziekte van mijn vrouw openbaar gekomen. Ze moest veel naar het ziekenhuis en heeft later een jaar in coma gelegen in verpleeghuis Salem in Ridderkerk. En dan toch elke zondag de preekstoel op…”

Voorjaar 2013 stierf zijn vrouw. „Er is de troost dat ze goed heen is, maar het is een groot gemis.”

Ziekenhuis

In januari 2014 werd ds. Schipper bevestigd in Leerdam. „Maar begin 2016 werd ikzelf ernstig ziek. Er is een tumor weggehaald, maar na de operatie traden ernstige complicaties op. Twee maanden lag ik in het Erasmusziekenhuis in Rotterdam, meestentijds op de ic.”

Totaal verzwakt kreeg hij een plaats in verpleeghuis Norschoten in Barneveld. Na een lang traject kon de predikant toch weer naar huis. „Eerst bij mijn dochter. Later in Leerdam. Na enige tijd kon ik weer naar de kerk. En heel voorzichtig aan ben ik weer begonnen met preken, korte diensten, een extra versje zingen.

De Heere is me goed en nabij geweest. Hij heeft de krachten weer gegeven. Na de verhuizing naar Scherpenzeel kwam er overigens nog een hartstilstand overheen. De Heere heeft wonderlijk doorgeholpen.”

Nu preekt en catechiseert de emeritus predikant weer. En elke dag werkt hij aan een stukje hertaling van een uitleg bij het Avondmaalsformulier van Jacobus van Houte (geboren in 1707).

Voor verschillende kerkelijke gemeenten schreef hij de geschiedenis op in boekvorm. „Ja, de kleine kerkgeschiedenis heeft altijd mijn bijzondere interesse gehad.”

Hij wordt ouder, en het wordt stiller, merkt ds. Schipper. „Je ervaart bij het ouder worden dat je dingen moet loslaten. Dat is ook de gang van het leven. Het is op zich niet erg, als we Christus maar mogen overhouden.”