Kerk te veel ingericht op gezin „terwijl Jezus en Paulus ook single waren”
In het voorjaar was er weer een landelijke bijeenkomst van de werkgroep ”Singles in de kerk”. Het is belangrijk om aandacht te hebben voor deze doelgroep, want onze kerken zijn nogal ingericht op gezinnen. Best bijzonder eigenlijk. Jezus was immers niet getrouwd en Paulus schrijft in de Korinthebrief dat hij zou willen dat alle mensen zouden zijn zoals hij, ongetrouwd.
Voor jongeren lijkt het krijgen van een relatie hét einddoel. Ouders denken graag mee. Zou die of die niet bij jou passen? En het is goed om te bidden of de Heere je een toekomstige man of vrouw geeft, die je helpt om Hem te dienen. Maar vragen we onze kinderen ook wel eens: wil God soms dat je Hem op bijzondere wijze dient, door alleen te blijven?
En daar zit de moeilijkheid. Alleen blijven, alleen zijn, wie wil dat nu? Dat klinkt eigenlijk best zielig en veel singles ervaren ook dat er zo tegenaan gekeken wordt in de kerk. Ze worden in het gebed in één adem genoemd met zieken, weduwen en rouwenden. En de realiteit is dat niet getrouwd zijn voor de meesten een zekere eenzaamheid betekent. Zegt God zelf bij de schepping niet dat het „niet goed is dat de mens alleen zij”?
Het is tegelijk verdrietig én onderdeel van de gebrokenheid op aarde dat er überhaupt eenzaamheid is in de christelijke gemeente. We zijn aan elkaar gegeven als broers en zussen van één familie. In het Oude Testament sluit God Zijn verbond met de familie van Abraham en de stammen van het latere volk Israël. In het Nieuwe Testament wordt de gemeente de bruid van Christus genoemd. In Hem is er geen onderscheid tussen besneden en niet besneden, vrouw en man, getrouwd en single. Ons aller levensdoel zou, door Gods genade, het dienen van deze Bruidegom moeten zijn. Het is inderdaad niet goed dat we als mens alleen zijn. We zijn relationeel geschapen en hebben elkaar nodig als gemeenteleden.
Het kan zijn dat je trouwt en geroepen bent om in je huwelijk het beeld van Christus en Zijn bruid te weerspiegelen. Het kan ook zijn dat je geroepen bent om als single de Heere te dienen. Dit kan een vreugdevolle roeping zijn, zoals Herman van Wijngaarden laatst in een interview vertelde (RDM 8-4). Ik zou niet weten waarom getrouwd zijn in het aardse huwelijk in christelijke kring zoveel hoger aangeschreven staat dan ”genoeg hebben” aan getrouwd zijn met Christus. „In de hemel wordt er niet getrouwd noch ten huwelijk uitgegeven.”
Maar we leven hier op aarde, met voluit menselijke behoeftes. Geen mens kan zonder aardse liefde. Tijdens de genoemde bijeenkomst werden bijvoorbeeld diverse soorten intimiteitsbehoeften besproken. De behoefte om op emotioneel, psychologisch, intellectueel, fysiek, seksueel, spiritueel, esthetisch, sociaal of temporeel gebied het leven te kunnen delen met een ander. Volgens de Amerikaanse ”intimiteitsexpert” Dennis Bagarozzi is het belangrijk dat we op ten minste vier gebieden intimiteit ervaren.
Wat zou de kerk kunnen betekenen voor singles? Laten we allereerst streven naar een gemeenschap waarin we ruimte maken om ons leven te delen met singles. Ruimte ook om singles volwaardig mee te laten tellen. Niet als aparte, zielige doelgroep, maar zoals elk gemeentelid met een eigen inbreng. Denk hierbij ook aan ledenvergaderingen, gemeenteavonden en voorbeelden in de preek.
En misschien kunnen we ook wel wat leren van de rooms-katholieke traditie, waar nog steeds jonge mannen en vrouwen intreden in bepaalde kloosterordes. Soms met z’n drieën in een woonhuis in een gewone woonwijk, soms met een reguliere baan ernaast. Ze scherpen elkaar op tijdens gezamenlijke liturgische momenten, zijn actief voor de medemens en delen elkaars leven en roeping. Uiteraard zit niet elke single hierop te wachten, maar het lijkt me toch mooi als iedere kerk zo’n huis zou hebben. Je samen met anderen openlijk aan de dienst van de Heere wijden, wat een mooi getuigenis is dat.
De auteur is relatiehulpverlener bij Stichting De Vluchtheuvel.
