Fietsen tussen de bollenvelden
Een fietstocht door de bloeiende Bollenstreek is een vrolijk stemmende ervaring. Al die kleuren zijn een lust voor het oog. En de capriolen van andere bollenkijkers zorgen voor vermaak.
Dat het in dit jaargetijde bij de Keukenhof druk is, ligt voor de hand. Maar ik had niet verwacht dat het ook tussen de bollenvelden –immers gewoon productielocaties– zou krioelen van de mensen. Dat is dus wel zo, op een stralende maar frisse dag in april.
Talloze wandelaars doorkruisen te voet het bollenland. En de fietspaden en smalle landwegen worden bevolkt door hordes toeristen die op de fiets een kijkje komen nemen bij de narcissen (die bijna uitgebloeid lijken), de heerlijk geurende hyacinten en de tulpen (die voor een deel nog in de knop zitten).
Het is wel duidelijk dat niet iedereen even bedreven is in het berijden van een tweewieler. Dat zorgt voor chaotische en grappige, maar soms ook gevaarlijke taferelen. Bijvoorbeeld als een groep wiebelige buitenlandse toeristen een drukke provinciale weg oversteekt.
Het is sowieso oppassen geblazen. Als er een bollenveld zonder afrastering in zicht komt, fietst menigeen zonder omkijken de berm in, op naar een volgende fotostop.
Regelmatig afstappen is trouwens ook verleidelijk voor wie niet uit is op een selfie met als achtergrond ontelbaar veel narcissen, tulpen of hyacinten. Al die kleuren biologeren.
Bloembollen zijn in deze regio in dit seizoen overal aanwezig. In de vorm van bijna onnatuurlijk felle kleuren op het land, als koopwaar in stalletjes langs de weg, in voortuinen bij huizen maar ook in het wilde weg opschietend tussen struiken en in bosschages. Vooral narcissen lijken onder die omstandigheden te floreren.
De Bollenstreek is een gebied van uitersten. Enerzijds zijn er de duinen: bultig en begroeid met stekelige struiken. De rest van het gebied is zo glad als een strak opgemaakt bed. Met als toplaag in dit seizoen een veelkleurig gestreepte sprei.
De door de ANWB bedachte fietsroute voert door beide soorten landschappen. Desgewenst kun je de tocht onderbreken bij een van de duinovergangen om over de zee uit te kijken of een eindje langs het strand te wandelen. Bovendien doe je onderweg dorpen als Noordwijk en Lisse aan: variatie genoeg op deze fietstocht.
Wel jammer dat het fietsknooppuntensysteem in dit gebied blijkbaar op de schop gaat. De nummers op de bordjes langs de route komen herhaaldelijk niet overeen met de nummers op de overzichtskaarten en ook niet met de nummers in de routebeschrijving. Wie gps-tracks of de ANWB Eropuit-app gebruikt zal van dit euvel waarschijnlijk geen hinder hebben.