Achter aanvallen op Israël gaat strategie Iran schuil
Het geweld dat Israël de afgelopen dagen teisterde was een klein voorbeeld van een situatie waar de Israëlische legertop al langer voor waarschuwt: een aanval op meerdere fronten tegelijk. Met Iran als grote aanjager.
Vooralsnog lijkt de rust dinsdagmorgen weergekeerd. Een schril contrast met vorige week, toen Israël raketvuur van drie verschillende kanten te verduren kreeg. Vanuit de Gazastrook, Libanon en Syrië werd de Joodse staat bestookt. Tegelijkertijd pleegden Palestijnse terroristen aanslagen in Israël en braken rellen op de Tempelberg uit.
Dieptepunt vormde de aanslag vrijdag op een Joodse familie in het noorden van de Westelijke Jordaanoever. Palestijnse schutters doodden twee dochters uit één gezin. De moeder overleed later aan haar verwondingen.
Uitzonderlijk waren de tientallen raketten die vanuit Libanon op Israël werden afgevuurd. Sinds de Libanonoorlog van 2006 was niet meer zo’n groot aantal projectielen tegelijk op het noorden van de Joodse staat afgevuurd.
De vijanden van Israël hebben klaarblijkelijk gebruik gemaakt van de instabiele situatie in het land. De Joodse staat kampt al wekenlang met politieke onrust en massale demonstraties tegen de regering. De islamitische woede over het geweld rond de al-Aqsamoskee in Jeruzalem vormt een extra aanjager.
Achter de aanvallen lijkt ook de strategische opzet van aartsvijand Iran schuil te gaan. Alle groeperingen die de afgelopen dagen raketten op Israël afschoten, opereren met steun van Teheran. De Islamitische Republiek probeert de Joodse staat al jarenlang in de tang te nemen. Door terreurgroepen in Gaza en de buurlanden te financieren en te bewapenen en door eigen elitetroepen langs de grenzen van Israël te stationeren.
Afschrikking
Met de aanvallen van vorige week probeert Iran Israël met dreigingen op meerdere fronten tegelijk te confronteren. Het Israëlische leger is tactisch gezien zeer wel in staat met die uitdagingen af te rekenen. In strategisch opzicht ligt het echter een stuk lastiger. Daar moet de Joodse staat het vooral hebben van afschrikking. Het alternatief is een totale oorlog, waarin ook Iran zou worden betrokken. De gevolgen van zo’n conflict zijn zo enorm, dat Israël zo’n besluit alleen bij een serieuze bedreiging van zijn voortbestaan zal nemen.
In een poging de rust te herstellen heeft premier Benjamin Netanyahu maandag het ontslag van minister van Defensie Yoav Galant teruggedraaid. Hij stuurde de bewindsman ruim twee weken geleden de laan uit omdat hij kritiek op de omstreden plannen voor juridische hervormingen had geuit.
Dat ontslag stuitte op veel weerstand, zowel bij het leger als onder de bevolking. Velen vinden het onbegrijpelijk dat juist de defensieminister het veld moet ruimen nu de veiligheid van Israël in het geding is. De vraag is of Galant –ondanks zijn militaire staat van dienst– in staat zal zijn het tij te keren.