Wat is de aanleiding tot het schrijven van dit boek?

„Volgend jaar december zal het vijftig jaar geleden zijn dat de Gereformeerde Gemeenten begonnen met zendingswerk onder de Izi’s. Met het oog daarop heb ik dit boek geschreven. Veel kerkmensen van het eerste uur leven nog, maar er groeit nu een generatie op die van de begintijd niets meer weet. Hopelijk mogen zij in deze verhalen iets zien schitteren van het goud van Gods genade. Hetzelfde hoop ik van de Nederlandse vertaling van dit boek. Ik merk dat er belangstelling is voor de geschiedenis van deze jonge kerk in West-Afrika.”

Welk geschiedenis is u het meest bijgebleven?

„Ik denk aan de moord op een rechercheur in het dorpje Onuenyim Iseke, vlak bij de zendingspost. In de nasleep daarvan werd het dorp platgebrand en werden veel onschuldige kerkmensen opgepakt. We voelden ons verbijsterd en begrepen de bedoeling van de Heere niet. Maar juist op deze manier is het gevangeniswerk ontstaan, dat rijke vrucht mag dragen tot op de dag van vandaag. Zo werd een crimineel krachtdadig in het hart gegrepen. Inmiddels is hij werkzaam als predikant onder de Izi’s.”

U was zendingspredikant in Nigeria. Is de band altijd gebleven? Wat trok u?

„Izi is en blijft onze eerste liefde. We mochten liefde geven en kregen er veel meer voor terug. De band met de Izi’s is sindsdien steeds hechter geworden. Mijn vrouw en ik komen nog bijna ieder jaar terug in het Izi-gebied. Van de persoonlijke contacten, de cultuur en de ambtsdragerconferenties kan ik erg genieten.

Wie zelf een heiden is en in Christus genade mag vinden, heeft iets met andere heidenen. Nigeria heeft mij trouwens altijd getrokken. Vroeger was het vooral de sociale-politieke nood die trok; na mijn ommekeer werd het de geestelijke nood van dit grote land. Ik was bang daarin mijn eigen weg te gaan, maar de Heere heeft ons duidelijk de weg gewezen.”

De predikanten die in uw boek geïnterviewd worden, zijn opvallend openhartig.

„In de Afrikaanse cultuur wordt men pas openhartig als er eerst een vertrouwensband is gegroeid. Los daarvan kunnen de Izi’s soms erg direct zijn. Zelfstandigheid en transparantie zijn belangrijke waarden bij de Igbo’s of Biafranen, de bevolkingsgroep waarvan de Izi’s een subgroep zijn. En dan is er de doorwerking van het Evangelie. Wie de kracht daarvan heeft ervaren, wil eerlijk zijn – naar zichzelf en naar anderen.”

Hoe ziet u de toekomst van de Nigeria Reformed Church en wat kunnen wij van deze kerk leren?

„Zowel het platteland als de grote steden worden momenteel overspoeld door materialisme en een herlevend heidendom. Daarnaast is er sprake van een toenemende islamisering en brute vervolging. Zal de kerk in dit alles staande blijven en zich verder uitbreiden naar andere delen van het land? De Heere weet het, laat onze verwachting maar van Hem zijn. Wat we kunnen leren van de Izi’s is hun trouw aan het Woord en de dagelijkse betrokkenheid bij de kerk. Ze zijn fijngevoelig in de omgang met elkaar en kennen een hartelijke gastvrijheid die ons beschaamd maakt. En ten slotte: de kracht van het gebed. Nigeriaanse christenen zijn biddende christenen.”