Een regionale aanpak voor de preventie van longkanker is niet specifiek genoeg. Om een zo groot mogelijk groep te bereiken is het beter om verder in te zoomen en op wijkniveau te kijken hoe de inwoners het beste voorgelicht kunnen worden. Dat stelt Robin Peeters, internist in het Erasmus MC, naar aanleiding van het verschijnen van de Nederlandse Kankeratlas.
De atlas toont onder meer aan dat mensen in sociaal-economisch kwetsbare gebieden gemiddeld vaker de diagnose longkanker krijgen. Ook Peeters ziet dit in zijn spreekkamer. „Er is een grote kloof tussen kwetsbare wijken en buurten met een hogere sociaal-economische status, ook in Rotterdam. We zien dat in wijken waar veel gerookt wordt, zoals in Rotterdam-Zuid, ook meer longkanker voorkomt dan elders in de stad. Deze atlas bevestigt wat wij al langer zien en waar we ons als artsen zorgen over maken.”
Om de zogenoemde gezondheidskloof te dichten, pleit Peeters voor een wijkgerichte aanpak. „Je bereikt het grootste effect door de wijk in te gaan en met buurtbewoners te spreken of door buurtcoaches in te zetten. Je zag dat ook tijdens de coronapandemie, toen de vaccinatiebereidheid in kwetsbare wijken een stuk lager lag dan in andere wijken. In bepaalde wijken zijn we met artsen en geneeskundestudenten de markt op gegaan om voorlichting te geven over corona en vaccinatie.”
Ook is het volgens hem belangrijk om te kijken waar de doelgroep zijn of haar informatie vandaan haalt en daarop in te spelen. „Als inwoners van een bepaalde wijk veel op social media zitten, zul je daar met preventie op moeten inzetten. Dat is heel wijk- en doelgroepspecifiek.”
