Vogels in verstild winterlandschap
Voor de leek lijken ze op elkaar: de waterpieper, de graspieper en de veldleeuwerik. De een is wat groter dan de ander, maar ze hebben alle drie een grijsbruin verenkleed.
Er is onderscheid in de details: een kuif, een slanke snavel, een wenkbrauwstreep. In een verstild winterlandschap, ver weg van het gejaagde leven, zijn deze vogels het toonbeeld van sereniteit. Alsof het zo vanaf het begin bedoeld is. Nu is in de natuur lang niet alles pais en vree. Zo schijnt het roodborstje, ook door Chiel Jacobusse gefotografeerd, helemaal niet zo’n lieverdje te zijn. Dus dat dominante type, dat tegen het raam tikt in gevecht met zijn spiegelbeeld, hebben we gecanceld. Leve de grijze ingetogenheid. Er zijn al genoeg opvliegende kemphanen en parmantige paradijsvogels.
Chiel Jacobusse (1955) is geboren in Zeeland en heeft daar zijn hele leven gewoond. Hij publiceert veel over de natuur in boeken, kranten en tijdschriften en is dagelijks bezig met natuurstudie. Zijn fotografie heeft steevast de verwondering over de schepping tot onderwerp.