- Minimaal 30 procent van al het landoppervlak, binnenwateren, kustgebieden én oceanen moet effectief worden beschermd.

- Gebieden met een grote soortenrijkdom mogen niet meer verloren gaan: deze achteruitgang moet naar „nagenoeg nul”. In 30 procent van de gebieden die al zijn beschadigd, moet in 2030 het herstel zijn ingezet.

- De voedselverspilling op aarde moet worden gehalveerd, overconsumptie en afvalproductie moeten „significant” omlaag.

- Overheidssubsidies voor economische activiteiten die de biodiversiteit schaden moeten worden „uitgefaseerd of hervormd”. Minstens 500 miljard dollar per jaar moet beter worden besteed.

- Landen moeten opgeteld minimaal 200 miljard dollar per jaar uittrekken voor het bevorderen van de biodiversiteit. Het gaat dan zowel om overheidsgeld als om privaat geld.

- Rijke landen moeten arme landen financieel helpen op het gebied van biodiversiteit: in 2025 moet de teller op 20 miljard dollar per jaar staan, in 2030 op 30 miljard.

- Het overschot aan voedingsstoffen dat op veel plekken in de bodem en de natuur terechtkomt - bijvoorbeeld stikstof in (kunst)mest - moet worden gehalveerd. Hetzelfde geldt voor de risico’s die pesticiden en andere schadelijke chemicaliën veroorzaken voor de natuur.

- De verspreiding van invasieve soorten in gebieden waar die niet thuishoren moet worden voorkomen. Ook dit probleem moet in omvang zijn gehalveerd in 2030.

- Multinationals en financiële instellingen moeten worden gedwongen om hun impact op de biodiversiteit te meten en bekend te maken.

Bij al deze maatregelen moeten de rechten van inheemse volkeren worden gerespecteerd. Het akkoord bevat ook een vergezicht voor 2050. Tegen die tijd zouden planten- en diersoorten op „gezonde en veerkrachtige niveaus” moeten zijn en mogen geen soorten meer uitsterven door menselijk toedoen. De grote vraag daarbij is nog wel hoe dat doel moet worden bereikt. Het akkoord focust vooral op de tussenstap in 2030.

De Verenigde Staten zijn niet aangesloten bij het VN-biodiversiteitsverdrag waar dit akkoord onder valt. Het land heeft echter wel deelgenomen aan de conferentie en onderschrijft de doelen. Congo maakte tijdens de slotvergadering nog bezwaar, omdat het Afrikaanse land vindt dat rijke landen meer moeten betalen. Die eis werd door de Chinese voorzitter echter terzijde geschoven.