Het boek is een van de mooiste kinderboeken over het Nederlandse spoor tot nu toe. Het station, de dienstregeling, het onderhoud, ze komen allemaal aan bod. Geregeld met een stukje geschiedenis erbij. Over de trein-wc vroeger en nu bijvoorbeeld. ”Retirade” heette die begin twintigste eeuw heel chic.

De grootste spoorramp van Nederland (Harmelen, 1962) krijgt een eigen hoofdstuk. Door een botsing tussen een stoptrein en een sneltrein lieten 93 mensen het leven. De oorzaak? Een machinist die niet remde bij een geel sein. Elders in het boek kom je te weten wat een geel sein betekent: afremmen tot 40 kilometer per uur.

Bijlard maakte eerder het boek ”Dwars door Amsterdam”, waarin ze dwarsdoorsneden van gebouwen tekende. Ook in dit boek laat ze graag de binnenkant van een treinstel of spoortunnel zien. Het maakt de prenten gezellig en levendig en geeft een schat aan informatie in beelden. In de tekst werkt ze soms met mooie vergelijkingen. De schijfrem klemt zich „als een supersterke wasknijper” om de wielen. Overigens weet je na lezing van dit boek dat een trein naast de schijfrem nog twee soorten remmen heeft.

Hier en daar is een moeilijk woord blijven staan. Wat tractie precies is zal niet alle kinderen duidelijk zijn, ook niet na de uitleg. Maar ”Van Apekop tot Dwarsligger” breidt je kennis over treinen en het spoor ongetwijfeld uit. Dat geldt niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen.

Boekgegevens

”Van Apekop tot Dwarsligger. Alles op en rond het Nederlandse spoor”, Simone Bijlard; uitg. Querido; 48 blz.; € 20,-