Op 1 januari 1955 verschijnt het eerste blauwe boekje: het leerboekje voor het praktijkexamen rijvaardigheid. Het boekje is een product van het Centraal Bureau Rijvaardigheid (CBR).

aanhef (u13,1,0(Door de sterk toenemende hoeveelheid gemotoriseerd verkeer is het in 1935 nodig de Motor- en rijwielwet te vervangen door de Wegenverkeerswet. Deze nieuwe wet blijft, met in de loop der tijd dertig aanpassingen, bijna zestig jaar van kracht.

Het reglement met de uitvoeringsbepalingen komt, als gevolg van de Tweede Wereldoorlog, pas op 28 augustus 1950 tot stand en treedt op 1 januari 1951 in werking.

De Wegenverkeerswet introduceert onder andere het centraliseren van de opgave van kentekens en van de afgifte van kentekenbewijzen aan eigenaars of houders van motorrijtuigen. Voorheen behoorde dit tot het takenpakket van de provinciale griffies. Hierdoor verdwijnt ook de provinciale aanduiding uit de kentekenplaten.

Sinds 1 september 1927 is een praktijkexamen vereist om een rijbewijs te kunnen bemachtigen. De eisen waaraan bij het praktijkexamen voor de rijbewijscategorieën B, C, D en E moet worden voldaan, zijn bedrevenheid in de bediening van het voertuig, het op een juiste en veilige wijze deelnemen aan het verkeer, het kunnen toepassen van de vastgestelde voorschriften en het op een juiste en veilige wijze uitvoeren van een aantal bijzondere verrichtingen met het voertuig. Dit laatste is niet van toepassing als de aanvrager tijdens een eerdere toets naar tevredenheid van het CBR heeft aangetoond aan de gestelde eis te voldoen.

Het CBR verzorgt in Nederland de rijexamens. Wanneer de rijvaardigheid voldoende is, volgt een verklaring van rijvaardigheid.