Poetin werkt aan totale ontwrichting in Oekraïne
Poetin werkt aan een totale ontwrichting van Oekraïne door voorzieningen voor gas, water en licht te bombarderen. De kou als wapen. Hoe lang houdt Kiev het vol? De nood is hoog.
Het Russische leger neemt de energievoorziening in Oekraïne al wekenlang onder vuur. Woensdag lancerde Rusland 67 kruisraketten en tien zelfmoorddrones, waarbij in drie uur tijd dertig energiefaciliteiten werden geraakt. Donderdag sloegen raketten in op Cherson.
De westerse luchtafweersystemen in Oekraïne werken op volle toeren, maar slagen er niet in alle wapentuig uit de lucht te schieten. Volgens Oekraïne zijn 51 van de 67 Russische kruisraketten en 5 van de 10 drones onderschept.
Oekraïne werkt met man en macht aan het herstel van de energievoorziening. Een deel van Kiev heeft inmiddels weer stroom. De autoriteiten moeten bij luchtaanvallen handbediende sirenes en luidsprekers inzetten door stroomuitval.
De nood wordt nijpender. De komende winter zal voor „miljoenen mensen” in Oekraïne „levensbedreigend” zijn, waarschuwt de Wereldgezondheidsorganisatie, die sinds februari 703 Russische aanvallen op medische voorzieningen heeft geregistreerd.
Organisaties in Oekraïne roepen de G7 en de EU op „een enorme humanitaire catastrofe te voorkomen”. De temperatuur in Oekraïne kan hartje winter dalen naar –30 graden.
De winterstrategie van Poetin is duidelijk. De Russische president zet de kou in als wapen. Daarbij mikt hij op totale ontwrichting. Niet alleen in Oekraïne, maar ook in het Westen. Met raketten en drones probeert Poetin de leefomstandigheden in Oekraïne zo zwaar mogelijk te maken om het moreel van de bevolking te ondermijnen.
Het tweede doel is om een vluchtelingenstroom naar het Westen op gang te brengen. De EU houdt al rekening met honderdduizenden vluchtelingen, terwijl opvangcentra vol zitten. Poetin hoopt hierbij sociale onrust in het Westen te creëren.
De vraag is hoe lang Oekraïne weerstand kan bieden aan de zware Russische druk. Het antwoord hangt af van verschillende factoren, die allemaal ongewis zijn. In de eerste plaats is het de vraag hoe lang Poetin in staat is kruisraketten en drones te blijven lanceren op de kritische infrastructuur in Oekraïne. De voorraad precisiewapens lijkt langzamerhand uitgeput te raken. Niet zonder reden schaft Moskou drones en ballistische raketten in Iran aan.
Hoe lang Kiev het volhoudt, hangt ook af van de vraag hoeveel Russische raketten de westerse luchtafweersystemen kunnen onderscheppen. Westers luchtafweer blijkt effectief, maar bestrijkt slechts een deel van het land. Daarbij is het in de derde plaats de vraag over hoeveel luchtafweer Oekraïne kan beschikken en of het Westen nieuwe raketten kan leveren; wapenvoorraden slinken ook daar.
Ten slotte is het de vraag hoe snel de autoriteiten erin slagen gas, water en elektra te herstellen. Oekraïne weet de schade aan energiebedrijven tot nu toe provisorisch te repareren. Maar mogelijkheden voor herstel zijn niet eindeloos.
De oorlog woedt niet alleen op het slagveld, maar ook rond de nutsvoorzieningen. Kiev roept de EU op te helpen bij het herstel van het energienetwerk. Oekraïne plaatst in de grote steden honderden verwarmde tenten met stroom, wifi en warme thee om de ergste nood te lenigen. De bevolking toont zich strijdbaar. De vraag is hoe lang zij de slijtageslag weten vol te houden.