Kerk & religie
Pastoraal werker Van Koeveringe: Ouderen herinneren zich de psalmen

Het is zoeken naar een gesprek van hart tot hart. Dat ervaart Simon van Koeveringe (56), die pastoraal werk doet in Goes, Middelburg en Nieuwerkerk. Soms zijn er in gesprekken hoopvolle momenten.

19 October 2022 17:29
Simon van Koeveringe probeert elke bewoner enkele keren per jaar te spreken.  Over lichamelijke, psychische en geestelijke noden. beeld RD, Anton Dommerholt
Simon van Koeveringe probeert elke bewoner enkele keren per jaar te spreken. Over lichamelijke, psychische en geestelijke noden. beeld RD, Anton Dommerholt

Van Koeveringe werkt deze woensdag in woonzorgcentrum Rehoboth in Goes, onderdeel van Cedrah. Het pand staat midden in een woonwijk, tussen huizen en een school. Naast de ingang van het woonzorgcentrum is het restaurant. Aan een tafeltje zitten enkele ouderen. Een ander tafeltje is bezet door personeelsleden. De bescheiden ruimte is door middel van een vouwwand te verdubbelen.

Op deze plek houdt Van Koeveringe twee keer per maand een bijeenkomst. „Er komen zo’n dertig mensen op af. Anderen luisteren vanuit hun kamer mee. Ik leg een Bijbelgedeelte uit. In het verleden heb ik een aantal keer gesproken over dieren in de Bijbel. Dat is herkenbaar voor mensen.” Er worden ook psalmen gezongen. „Vaak geven mensen bekende psalmen op, zoals 25, 42 en 116. Die herinneren ouderen zich uit hun jeugd. Psalmen hebben een rijke inhoud.”

Van Koeveringe, die eerder techniek, wiskunde en godsdienst gaf op het Calvijn College in Goes en Tholen, werkt drie dagen in de week bij de zorgcentra van Cedrah. „In mijn tijd als docent vroeg ik aan de Heere of Hij mij de weg wilde wijzen. Ik wilde graag voor mensen zorgen. In 2017 werd ik voor twee dagen per week activiteitenbegeleider bij ouderen op een zorgboerderij in Kortgene. In 2018 kon ik daarnaast aan de slag bij Cedrah als pastoraal werker. Ik ben toen gestopt als docent.”

Waarom wil de inwoner van Krabbendijke graag met ouderen werken? „Ze zijn getekend door het leven. Ze hebben hard gewerkt, bijvoorbeeld bij de wederopbouw van Zeeland na de Watersnood. We zijn dank aan hen verschuldigd.”

Geestelijke zorgen

Rehoboth telt zo’n zestig wooneenheden, veelal voor alleenstaande ouderen. Ook zijn er aanleunwoningen. Van Koeveringe probeert iedereen een paar keer per jaar te bezoeken. „Bewoners hebben zorgen. Lichamelijk, psychisch en geestelijk. Ik vraag niet in elk gesprek hoe het is tussen God en hun ziel. Maar ik probeer wel met iedereen deze zaken regelmatig aan de orde te laten komen. Zeeuwen laten op dat punt vaak niet het achterste van hun tong zien. Maar als je eenmaal in gesprek bent, krijg je wel opening naar datgene waar het in het leven echt om gaat.”

De pastoraal werker ziet in zijn contacten ruwweg drie groepen mensen. „De eerste groep zijn zij die goed weten dat ze zonder God niet kunnen sterven, maar die vervolgens zeggen „God moet het doen” en verder leven. Dat is aangrijpend. Ik probeer dan bijvoorbeeld met Jesaja 55 aan te sporen dat ze de Heere moeten zoeken.” De tweede groep die Van Koeveringe onderscheidt, zijn mensen die ernstig met het geloof bezig zijn, maar die niet durven zeggen dat ze de Heere kennen. „Ik wijs er dan op dat het ook voor oudere mensen nog mogelijk is.” De derde groep betreft mensen die in meerdere of mindere mate een leven met de Heere kennen. „Ze lopen er niet mee te koop. Maar ze zeggen wel dat ze uitzien naar de Heere.”

Veel bewoners van Rehoboth hebben dementie. „Soms laat ik een foto van vroeger of van een kerk zien. Dan kan ik hen een beetje bereiken. Ooit was ik bij een man die de derde en vierde regel van Psalm 145:6 aanwees. Ik merkte dat daar zijn hart naar uit ging.”

Terwijl de bewoners niet veel meer over corona praten, kan de pastoraal werker zich de situatie nog levendig herinneren. „Ik probeerde nog wat voor de zieken te betekenen. Altijd nam ik Gods Woord mee. Sommigen waren te ziek om er nog iets van te horen. Er was veel eenzaamheid. Die periode zegt mij wel dat je de Heere moet zoeken als je nog gezond bent.”

Een van de personen die trouw naar de wekelijkse Bijbeluurtjes komen, is M. de Witte (91). Hij komt uit ’s-Gravenpolder en woont sinds twee jaar in Rehoboth. Lichamelijk is het niet altijd makkelijk, maar zijn geheugen is nog vrij goed. „Ik heb met Van Koeveringe gesprekken over geestelijke zaken. Het is fijn om te kunnen spreken met iemand met wie je op één lijn zit. Ik vind het ook fijn als de dominee langskomt. Op mijn leeftijd weet je dat je een man van de dag bent. Het kan niet lang meer duren. Ik ben wel bang voor de eeuwigheid. Je kunt de zaligheid niet pakken. Maar je mag er wel over praten.”

Serie

Geloven in de zorg

Dit is het vijfde deel in een serie over pastoraal werk in verzorgings- en verpleeghuizen. Volgende week deel 6.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer