GezinsGids

„Mijn grootste zorg is: zijn wij in staat om in 2025 geestelijk leiding te geven? We zijn geroepen antwoorden te geven op de vragen van nu. Dat zijn vragen met oude papieren, want wat nu in de filosofie bovenkomt, drijft doorgaans op een heel oude onderstroom. Waarom komt dat nu boven? En wat zegt dat over deze tijd en over de mens van nu? Het ontbreekt ons aan mensen die dit kunnen doordenken en zo leiding kunnen geven aan het kerkelijk leven. Daar zit armoede en verlegenheid.”

„Daardoor komt het ook dat geschoolde jongeren in onze gezindte zich in de steek gelaten voelen. En dat snap ik ook. Ze krijgen geen antwoord in het catechisatielokaal. Vervolgens gaan ze buiten eigen kring op zoek naar antwoorden. En dat zijn helaas vaak de verkeerde antwoorden.”

Luther zei: Als we onbekwame leraars hebben, mag je dat niet anders zien dan als een verschrikkelijke plaag van God waarmee Hij ons straft omdat we niet genoeg voor hen bidden. Bidden we te weinig?

„Een mooi citaat, maar dat gaat me te snel. Ik zie wel degelijk mensen biddend worstelen vanwege de nood van de kerk. Laat ik antwoorden met wat Calvijn zei tegen zijn studenten: „Wee je gebeente als je niet studeert. Dan hoop ik dat je struikelt en je nek breekt op de kanseltrap als je gaat preken.”

„(…) Laten we bidden dat er jonge Godvrezende mannen opstaan die de kerk verder brengen in deze tijd. En ik zie in de Nederlandse kerken verschillende jonge mannen die begaafd zijn en de Heere vrezen die daartoe in staat zijn.

Wat hen belemmert is de kerkelijke verdeeldheid. Ze kunnen en durven elkaar niet op te zoeken. Soms mag het zelfs niet vanuit de eigen kerkelijke kring. Het ligt zo gepolariseerd.

We zijn in de gereformeerde gezindte zo verdeeld op kleine punten dat we verlamd zijn geraakt als het gaat om grote vragen. Terwijl we allemaal worstelen met dezelfde kwesties. Het gezag van Gods Woord staat ter discussie! Binnen alle kerkverbanden!”

„Informeel zijn er contacten, maar sommige collega-predikanten kunnen dat niet eens zeggen in hun eigen gemeente.

Als ik met bevriende predikanten uit een ander kerkverband in gesprek ben, merk ik dat we heel dicht bij elkaar staan. Maar zodra mijn vrienden zich onder hun eigen broeders voegen, merk ik verlamming, angst. Eén stap buiten de lijntjes en je krijgt –stilletjes of hardop– het verwijt: „Ben je ook al aan het schuiven?”” (…)

„(…) Een predikant uit de Gereformeerde Gemeenten mailde me onlangs om me wijsheid toe te wensen vanwege de situatie in mijn kerkverband. Ik mailde hem terug: „We bidden vaak dat de Heere bijeen zal brengen wat bijeen hoort. Maar zou het kunnen dat we veel moeten verliezen wat ons dierbaar is als de Heere dat gebed verhoort?”

Dat is wel pijnlijk en toch bid ik erom. Veel is me dierbaar, maar als we dat moeten loslaten om bij elkaar te komen, dan heb ik dat ervoor over.

Op het grondvlak zie ik een breed verlangen naar eenheid. De laag erboven vindt het lastig en houdt het tegen, maar ik hoop dat de Heere daarin blaast.

Laten we geen energie meer verspillen aan discussies over accentverschillen. Dat hebben we al te vaak gedaan, met alle gevolgen van dien. Deze tijd vraagt erom dat we de krachten bundelen. Natuurlijk zijn er organisaties als Bijbels Beraad M/V, maar eigenlijk is dat een zwaktebod. Bij gebrek aan kerkelijke samenwerking pakken stichtingen het op. Het is iets wat binnen de kerken zou moeten blijven.

Ik hoop dat de nood van deze tijd –en we staan nog maar aan de vooravond van grote vraagstukken– ons dwingt om bij elkaar te komen, zodat we samen teruggeworpen worden op het spreken van de Heere. Dat zal tot zegen zijn voor de kerken en voor het Nederlandse volk.”

Ziet u de toekomst somber in?

„Nee, ik ben niet moedeloos. Integendeel, mijn hoop is op de Heere. Wie weet wat er nog gaat gebeuren. „Hin ist hin”, zei Luther: waar de regenbui van het Evangelie is geweest, komt hij niet terug. Maar dat is niet waar. De hervormde gemeente van Epe was in de achttiende eeuw zo vrijzinnig dat de kerkenraad een brief naar de synode stuurde waarin die de Drie-eenheid loochende. Nu, jaren later, klinkt er weer een Bijbelse prediking. De hervormde gemeente van Elspeet was tot in de jaren zestig liberaal en nu weer voluit Schriftgetrouw. Dat geldt voor meer gemeenten in Nederland. Gelukkig, het was Luther maar die het zei.

Ik zie veel hoopvolle ontwikkelingen, waarin je het werk van de Heere mag opmerken. Dwars door alles, over kerkmuren heen, merk je dat de Heere werkt. Onder kinderen, jongeren en ouderen, in gezinnen. Daar ligt de kracht van de kerken in ons land.”
De GezinsGids interviewde dr. C.P. de Boer, predikant van de christelijke gereformeerde kerk in Renswoude, onder de kop ”Samen schrap zetten tegen schuiven”.