Falke heeft een bijeenkomst bijgewoond van het Dutch Bible Belt Network over de positie van de vrouw. De eerste sprekers boeien hem niet. Hij bekijkt de schaduwen op het systeemplafond, beoordeelt de wijdte van gapende monden. Maar dan staat er een vrouw op die luid en zelfverzekerd spreekt „alsof ze muffe stoffige matten uitklopt”. Falke schrijft: „Ik ga rechtop zitten, er is niemand die nog zal gapen.”

Wat een prachtige zin, wat een herkenbare observatie. Ook ik val in slaap bij keurige betogen, maar veer op bij een recht-uit-het-hartmens, en zeker bij een recht-uit-het-hartrefo. Iemand die eerlijk en persoonlijk over gevoelig liggende thema’s spreekt, zonder meel in de mond. Iemand die iets zegt dat ertoe doet.

Veel mensen zeggen wat ze horen te zeggen, wat op instemming kan rekenen, wat te onderbouwen valt. Recht uit het hart spreken, ongemaskerd delen wat er vanbinnen leeft, is dan ook spannend. Het maakt je weerloos. Het kan je zomaar de (refo)kop kosten.

Ook dit is een spiegel voor de Biblebelt, maar dan wel een grimmige

Ik las op de website van CVandaag over een veertiger die dat heeft ondervonden. Hij kon niet geloven dat God ook naar hem zou omkijken. Elke zondag nam hij zijn plek in in een reformatorische gemeente, maar innerlijk was hij afgehaakt. Zijn indrukwekkende bekeringsverhaal ontroert me elke keer weer. Hoe God werkt in de 21e eeuw. De majesteit ervan.

Niet overal landt het zo. Toen de man voor het eerst binnen zijn kerkverband deelde hoe hij tot geloof was gekomen, noemde hij daarbij de naam van een theoloog wiens boeken en lezingen een belangrijke rol speelden in dat proces. Maar die naam viel verkeerd. De felle afwijzing die de veertiger vervolgens kreeg, staat niet op zichzelf.

Ook dit is een spiegel voor de Biblebelt, maar dan wel een grimmige. Ik hoop dat we erin durven kijken. En dat we van de schrik ook een ommekeer maken, van hard naar hart. Dat we recht uit het hart gaan luisteren naar elkaar, al botst het verhaal van die ander misschien met alles wat je goeddunkt, gelooft of rechtzinnig acht. Dat we de ootmoed hebben om Gods grootheid te zien in de veelkleurigheid van Zijn werk. Altijd weer anders, altijd weer met onmetelijke wijsheid op maat gesneden.

Misschien kan Jonah Falke ons met zijn milde pen een handje helpen door nog een boek te schrijven, waarin hij Biblebeltmensen onbevangen bevraagt op gevoelig liggende thema’s. De titel: ”Nooit meer gapen”.