Vlak voor het gebeuren rijdt de boerin nog met de trekker door de stal om de koeien te voeren. Als ze even later de konijnen aan het voeren is, hoort ze een klap. Ze rent naar de stal en „dan begint een nachtmerrie”, vertelt ze vrijdagmiddag per telefoon. „Ik zag de koeien spartelen in de stront. Sommige kwamen nog net met hun neus erbovenuit.”

Het afschuwelijke tafereel doet „gruwelijk veel pijn”, zegt Hennipman. „Dit zijn onze Jannie, onze Wilma, onze Nienke. We hebben een band met elke koe; allemaal hebben ze een naam. Ze zijn net niet onze kinderen, zeg maar.” Daar staan ze dan in hun eigen poep en plas: de koeien van de kinderen, de kalfjes. „We kunnen jullie niet missen, dit verdienen jullie niet”, schiet het door de boerin heen.

„De reddingsoperatie werd steeds moeilijker, want de koeien stonden steeds verder van ons vandaan” - Arjan Hogenhout, buurjongen

Haar man Rutger, die vanaf de trekker aan de achterkant van de stal alles heeft zien gebeuren, belt meteen 112. Binnen tien minuten staat de eerste brandweerwagen op het erf. De brandweerlieden hebben weleens een koe uit een mestput gehaald, maar geen veertig tegelijk. Al snel sluit daarom een team aan dat gespecialiseerd is in het redden van vee. Ook een veearts is al snel ter plaatse. Daarnaast komen buren helpen.

Overburen

Een van die helpers uit de buurt is Arjan Hogenhout (25). Van een vriend die bij de brandweer in Maartensdijk zit hoort hij dat er in hun straat dieren in een mestput zijn beland. Samen met zijn vader spoedt Arjan zich naar de overburen. „Dramatisch”, beschrijft hij de situatie in de stal. „Ik wist echt niet wat ik zag, mijn vader ook niet.”

De brandweer kan hun hulp goed gebruiken. Aan de voorkant van de stal weten de mannen van Hogenhout samen met brandweerlieden zo’n tien tot vijftien koeien uit de stal te redden. Met hulp van lange stokken leiden ze hen naar buiten. „Het werd steeds moeilijker, want de koeien stonden steeds verder van ons vandaan”, vertelt Arjan. Ondertussen is de brandweer aan de achterkant van de stal met een kraan aan het werk. „Bij hen ging het veel sneller. Die jongens hadden ook pakken aan waarmee ze door de stront konden lopen.”

Een bevelvoerder houdt continu in de gaten of de redders niet te dicht bij de put komen. „We kregen meteen een waarschuwing als het niet veilig genoeg was.” Na een paar uur moeten de vrijwillige krachten stoppen. De boel zakt verder in en het is niet meer verantwoord door te gaan. De laatste zes dieren zet het professionele reddingsteam met behulp van een kraan en een band om hun nek op het droge.

Wonder

Bij elke koe die de wei in stapt, ontsnapt Hennipman een zucht van verlichting. „Gelukkig, weer eentje.” De boerin blijft op enige afstand van de reddingsoperatie. Ze wil de brandweer niet in de weg lopen. „Daarnaast vond ik het ingewikkeld dat de koeien wat hardhandig de stal werden uitgejaagd. Met m’n verstand weet ik wel dat ze snel die put uitgedreven moesten worden, maar het is niet fijn om te zien.”

„Hoe gaan we hier bovenop komen? Waar halen we nu weer moed vandaan?” - Christianne Hennipman, boerin

Buren vervoeren de koeien naar een leegstaande stal een dorp verderop.

Dat alle koeien levend uit de modderpoel komen, noemt Arjan een wonder. „Toen ik dieren met hun neus net boven de stront uit zag komen, vroeg ik me wel af hoelang ze het zouden volhouden. Bovendien: als een rooster net verkeerd was gevallen, hadden er dieren klem kunnen zitten.”

Geen van de koeien hoeft afgemaakt te worden vanwege verwondingen of breuken, laat de veearts vrijdagmorgen aan Hennipman weten. Ook zij had deze afloop niet verwacht. „Dit geeft veel reden tot dankbaarheid.”

Over de oorzaak waardoor de stalvloer is ingestort, tast ze in het duister. „Is het een constructiefout? Domme pech? Ik weet het niet.”

Crowdfundingsactie

Het boerenbedrijf, dat vijftig koeien telt, werd vorig jaar al getroffen door het blauwtongvirus. Dat was niet de eerste tegenslag. „Hoe gaan we hier nu weer bovenop komen? Waar halen we nu weer moed vandaan?” verzucht Hennipman. „Het ene moment denk je: schouders eronder, we moeten er wat van maken. Het volgende moment stort je in.” Ook hun drie zoontjes zijn behoorlijk van slag, vertelt de boerin.

Als Nicolien Harink-Medendorp hoort over het drama, besluit ze een crowdfundingsactie te starten. Harink kent het getroffen gezin uit de kerk; ze zit samen met Hennipman op de vrouwenkring. Het geld is onder meer bedoeld voor kosten die de verzekering niet gaat dekken, geeft ze aan.

De schade is fors. Naast de stal die op instorten staat, moest de melk van afgelopen dagen weggegooid worden. Daarnaast loopt het gezin inkomsten mis doordat schoolklassen de boerderij voorlopig niet kunnen bezoeken en ook de landwinkel met eigen producten tijdelijk is gesloten.

Doordat de familie Hennipman het boerenbedrijf geregeld openstelt, is het een gemeenschapsplek waar mensen mee begaan zijn, merkt Harink. „Binnen een paar minuten nadat ik de actie in onze kerkapp had gedeeld, maakte iemand al 500 euro over. Daar krijg ik een warm hart van.”