Honderden experts hebben bijna 1300 soorten haaien, roggen en draakvissen onderzocht. Van 7 procent van de soorten is de instandhouding als „kritiek” aangemerkt, 10 procent heeft het label „bedreigd” gekregen en nog eens 15 procent is „kwetsbaar”. Daaronder komt 10 procent die „bijna bedreigd” wordt. Een minderheid van 40 procent van de soorten is in de veiligste categorie ingedeeld. Dan zijn er ook nog soorten waarover te weinig informatie beschikbaar is.

De kennis over haaien, roggen en de minder bekende draakvissen (Chimaeriformes) groeit nog steeds. Van de soorten die nu bekend zijn, is ruim een kwart pas in de afgelopen twintig jaar ontdekt.

Veruit de grootste bedreiging voor de dieren is de visserij. Hoewel in veel landen gericht op haaien wordt gevist, lopen ze een groter risico in netten die eigenlijk voor andere vissoorten zijn bedoeld. Daarin raken ze vaak verstrikt, met fatale afloop. Ook verlies van leefomgeving, bijvoorbeeld in kustgebieden, en vervuiling van het water spelen een rol in de achteruitgang. Indirect speelt ook klimaatverandering een rol, omdat opwarming van zeewater negatief kan uitpakken voor ecosystemen.

Oplossingen om haaien, roggen en draakvissen beter te beschermen, zoekt IUCN in duurzame visserij en het tegengaan van bijvangst. Dat kan bijvoorbeeld door andere technieken te gebruiken, of door het vissen zo te timen dat de kans om per ongeluk een haai of rog te vangen zo klein mogelijk is.

Vissers uit Indonesië, Spanje, India, de VS en Mexico vangen de meeste haaien en roggen. De vinnen gaan meestal naar China en Maleisië, terwijl het vlees vaak in Italië en Zuid-Korea terechtkomt.