De brede doorsnede van zijn repertoire bestaat opvallend genoeg voor meer dan de helft uit Frans-romantische werken. Saint-Saëns’ Fantaisie in Es, Francks Andantino, Guilmants derde Sonate –wat zit daarin nog veel Mendelssohn!– en Duprés Entree, Canzona en Sortie worden mooi en zorgvuldig vertolkt. Uiteraard zijn de paar zoetgevooisde bovenwerkregisters van Van Dam niet toereikend om er échte symfonische romantiek van te maken. Daarvoor zijn de gul-ronde klanken ál te Hollands getint.

Bachs Preludium en Fuga in C, BWV 547 klinken robuust, flink dik in de klank. Asma’s aria ”Verlosser, Vriend” en Jan Zwarts ootmoedige ”Neem, Heer, mijn beide handen” zijn een welluidend eerbetoon aan tijden van weleer.

Waar ik het orgel écht hoor thuiskomen, is in ”Vater unser” van Georg Böhm. Dat is geen toeval: de delicate, wat galantere muziek doet een directer beroep op de emotie, en dat is precies waarin deze Hinsz uitblinkt, geholpen door de unieke akoestiek van de Martinikerk.

In het ‘concert’ van net geen uur had best nog een fraaie Böhmpartita gepast, of werk van de Bachzonen, van Kellner, van Homilius!

Kees Nottrot – Hinsz-orgel 1781 – Martinikerk Bolsward; Tulip Records JQZ Muziekproducties (TURE 202332); € 18,50