Sebastian - 21 dec 2009 10:22 - Gewijzigd: 21 dec 2009 10:22

COLUMN SEBASTIAN: Het Elfde Uur

Onverwachts was ik vorige week een middag te gast bij de Evangelische Omroep. Ik kom er vaker en betrap mezelf erop dat ik het altijd spannend vind om het karakteristieke gebouw aan de Oude Amersfoortseweg in Hilversum binnen te stappen. Ik kan dat gevoel niet goed uitleggen en doe er geen moeite voor het te onderdrukken. Een voorzichtige poging het toch te benoemen: alsof ik, refomuis, me in het hol van de evangelische leeuw waag. Gelijk maar weer vergeten, die beeldspraak. ’t Heeft geen pas.

De aanleiding voor mijn bezoek was de laatste aflevering van het tv-programma Het Elfde Uur. De grote Knevel gaat ermee stoppen en dat zou gevierd worden –natuurlijk niet letterlijk, want ze vinden het best jammer bij de EO– met een speciale uitzending. Dat speciale zat ’m in het feit dat Andries dit keer de vragen niet mocht stellen, maar ze moest beantwoorden. Dat ging hem even goed af.

Ik was dik een halfuur te vroeg, koos een strategische plek in de hal en kon ongestraft spioneren wie er allemaal binnenkwamen. Een illuster gezelschap: de dominees Bas Plaisier en Arie van der Veer, omroepbaas Henk Hagoort, vicepremier André Rouvoet, in de studio aangevuld met VARA-boegbeeld Paul Witteman, tv-ster Hennie Huisman en EO-talent Tijs van den Brink. Er zijn dagen genoeg dat ik me in minder bekend gezelschap bevind.

Het viel me op dat er stevig werd gezoend. Niet direct door de genoemde personen, maar in het algemeen. Ik dacht: zou dat bij de mediawereld horen, evangelisch zijn of misschien wel allebei? Eén ding weet ik zeker: als de Erdee Media Groep een meeting heeft, blijft het in negenennegentig van de honderd gevallen bij handenschudden. Toch iets om over na te denken.

Ik was weliswaar genodigd door de EO, maar weer niet zó genodigd dat ik in de arena mocht zitten en dus op tv zou komen. Begrijpelijk. Als journalist moet je je plaats weten; dus bleef ik buiten het bereik van de camera’s. Niet minder leuk om zo’n opname van Het Elfde Uur een keer mee te maken. Zo kreeg Tijs vlak voor aanvang van de talkshow nog een lik van de poederkwast over z’n face, in de krantenwereld een volstrekt onbekend verschijnsel. Gelukkig, zeg ik er bij.

Het Elfde Uur ging flitsend van start, maar moest luttele seconden later al weer onderbroken worden. Het opnamebandje ontbrak... Niet getreurd. ’t Was geen live-uitzending, dus tijd genoeg om een bandje te halen. Wel ontwapenend om te zien hoe ook bij een gerenommeerd omroep­bedrijf kleine zandkorrels het ganse radarwerk stil kunnen leggen.

Niettemin ging m’n pet af voor alle betrokkenen. Knevel en zijn gastinterviewers speelden het spel meesterlijk, het publiek luisterde geïnteresseerd en lachte op tijd, de cameramensen deden hun werk met grote precisie. Kortom, teamwork van de bovenste plank. Nou ja, het was de 554e keer, dus enige ervaring met Het Elfde Uur hebben ze daar wel, in Hilversum.

Het is mijn indruk dat Knevels talkshow ook onder tv-loze refo’s tegenwoordig behoorlijk populair is. Dankzij uitzendinggemist.nl bekijken zij Het Elfde Uur gewoon een uurtje later. Ach, dat refo’s een beetje achterlopen, weten we al langer dan vandaag.