Vrijdagochtend 13 april, zes uur. In de gezinslocatie voor uitgeprocedeerde asielzoekers in het Friese Burgum wordt, zeggen diverse betrokkenen, een Afghaans gezin van bed gelicht. Even later vertrekken ze in twee politiebusjes naar Kamp Zeist, het laatste stadium voor uitzetting naar hun land. De vliegtickets zouden zijn geboekt voor maandag 23 april.

In de gemeente Tytsjerksteradiel, waar Burgum onder valt, is onrust ontstaan over de dreigende uitzetting van het gezin met dochters van 12, 7 en 6 jaar. „Terugkeer van asielzoekers naar Afghanistan is sowieso onverantwoord. Dat geldt temeer als het om ex-moslims gaat die christen zijn geworden”, zegt raadslid Van der Veen-Zeilstra van de ChristenUnie. Samen met GroenLinks nam ze vrijdag het initiatief voor een protest tegen de uitzetting bij het gemeentehuis in Burgum. Raadsleden uit Tytsjerksteradiel en Leeuwarden namen met anderen deel aan de stille tocht.

Ook ds. Buitenhuis, predikant van de gereformeerde kerk vrijgemaakt in Noardburgum, was aanwezig. Hij kent het Afghaanse gezin sinds het najaar van 2016. Het kreeg toen een plek in de gezinslocatie in Burgum –„Een azc waarin niemand terecht wil komen”– en raakte betrokken bij zijn gemeente. In maart vorig jaar werden ze gedoopt.

De predikant noemt het bijzonder dat het gezin al in Afghanistan met het christelijk geloof kennismaakte. „De vader is jaren geleden mishandeld door de taliban. Hij werd onder meer bekritiseerd omdat zijn baard niet lang genoeg was. Door die mishandeling ontstond bij hem twijfel over de islam. Het gezin is destijds in aanraking gekomen met het christelijk geloof en daarom gevlucht.”

Tieneravond

Ruim tweeënhalf jaar geleden vroeg het gezin in Nederland asiel aan. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) wees hun asielverzoek af. Dat de IND de bekering van de Afghanen ongeloofwaardig vindt, kan ds. Buitenhuis, die vele gesprekken met het gezin voerde, niet bevatten. Ook de zogeheten commissie-Plaisier –die bekeringsverhalen van asielzoekers toetst– noemt het verhaal van dit gezin geloofwaardig, zegt hij.

De predikant vertelt dat een van de dochters in december na een tieneravond terug ging naar het azc. „Ze was samen met twee vriendinnen. Het was donker en die twee meisjes waren bang. Mijn vrouw hoorde haar toen zeggen: „Waarom zijn jullie bang? De Heere zorgt voor ons.” Daarin proefde je iets van haar geloof.”

De twee jongste kinderen zaten op de gereformeerde basisschool Oranje Nassau in Kootstertille. Daar bleven twee stoeltjes vrijdagochtend onverwachts leeg. „We kregen een telefoontje dat het gezin naar Kamp Zeist was overgeplaatst”, zegt directeur Henk van Dijken. „Ik heb meteen een mail naar alle ouders gestuurd. Daarin gaf ik aan dat we beduusd zijn en vroeg ik om gebed voor het gezin.”

De impact van het plotselinge vertrek van twee leerlingen is groot, merkt Van Dijken. „Al is het helaas niet de eerste keer dat de juffen dit meemaakten met kinderen uit het azc. Er zijn relaties opgebouwd. De kinderen spreken goed Nederlands en hebben hier vriendinnetjes. Dat ze in een politiebusje zijn weggevoerd, zoals ik heb begrepen, maakt me boos.”

Machteloos

Evenals Van Dijken voelt CU-raadslid Van der Veen, die de moeder persoonlijk kent, zich machteloos. „Deze mensen zijn gevlucht naar een land waarvan ze dachten dat ze hun geloof er in vrijheid konden belijden. Als gemeenteraad hebben we de staatssecretaris in januari gevraagd geen gezinnen uit te zetten naar Afghanistan. En nu gebeurt dit. Het is rijksbeleid. Als gemeenteraad kunnen we verder weinig doen.”

Gemeenteleden van de gkv in Noardburgum bezochten het gezin zondag in Kamp Zeist. Ds. Buitenhuis: „Voor de middagdienst hebben ze in de kerk iets verteld over de situatie van het gezin. Daarna speelde de organist ”Wat de toekomst brengen moge”. Dat was een heel emotioneel moment.”

In tal van Friese kerken is zondag voorbede voor het gezin gedaan, aldus de predikant. „Dat de Nederlandse overheid niet gelooft dat dit echte christenen zijn, begrijp ik niet. Maar de overheid zou zich ook moeten realiseren wat het betekent als mensen in het strengislamitische Afghanistan wél geloven dat ze christen zijn. Dat kan niet goed gaan.” Denkt hij dat uitzetting nog kan worden voorkomen? „Ik hoop het van harte. Ik kan me bijna niet voorstellen dat Nederland dit gezin terugstuurt naar een land waar het echt niet veilig is.”