Sinds oktober 2011 schenkt Anne-Greeth twee keer per zeven weken koffie in het verzorgingshuis in Rijssen. Om halfzeven ’s avonds is ze present, om halfnegen zijn de ouderen voorzien van koffie, thee of fris.
Een paar maanden geleden stopte een van de collega’s van Anne-Greeth met het vrijwilligerswerk. „Ik heb toen een vriendin gevraagd of zij het over wilde nemen. Nu werken we regelmatig samen.” Toen ze met het vrijwilligerswerk begon, was Anne-Greeth de enige jongere in de ploeg voor het koffie schenken. „Met collega’s van een jaar of zestig is het natuurlijk ook gezellig, maar je hebt een andere belevingswereld. Tijdens een etentje met de andere vrijwilligers voelde ik me zo jong!”
Respect
Anne-Greeth kwam bij Huize Maranatha terecht via de verplichte maatschappelijke stage op de middelbare school. „Zo’n stage lijkt vaak overbodig. Maar als je er eenmaal mee begint, merk je vanzelf hoe leuk het is.”
Na haar stage wilde ze graag betrokken blijven bij Huize Maranatha. „Omdat ik toen nog maar zestien was, duurde het even voor ik toestemming kreeg. Maar ik vond het werk en het contact met de ouderen zo leuk dat de leidinggevenden voor mij een uitzondering maakten.”
Het vrijwilligerswerk is erg leerzaam, weet Anne-Greeth. „Neem nu de omgang met oudere mensen. Ik heb echt respect voor hen. Dat kan ook haast niet anders als ik erover nadenk dat zij ook jong zijn geweest, veel mee hebben gemaakt en daardoor nu zo veel weten. Ik vind het altijd bijzonder om te zien hoe goed ze het hier hebben met elkaar, dat ze zo veel onderling contact hebben.”
Anne-Greeth vindt het belangrijk om vrijwilligerswerk te doen. „Een paar keer koffie schenken is voor mij niet zo veel moeite en betekent misschien niet direct zo veel. Maar in totaal zijn we nu met 210 vrijwilligers en met elkaar kun je echt veel voor de ouderen doen waar verpleegkundigen niet aan toekomen.”
Verantwoordelijkheid
Iedereen die in de zorg werkt, heeft het druk, merkt Anne-Greeth. Ook zij komt soms bijna tijd tekort bij het koffie schenken. „Binnen twee uur moet je bij iedereen langs zijn geweest, anders wordt het wel erg laat voor degenen aan het einde van de gang. Maar tegelijkertijd wil je wel overal even een praatje maken, de mensen leren kennen. Dat genieten ze zelf ook van.”
Anne-Greeth volgt de opleiding tot verpleegkundige en werkt in het Deventer Ziekenhuis. Sommige van de bewoners herkent ze als voormalige patiënten. „Ik vind het mooi om te zien dat mensen weer opknappen, dat het beter met hen gaat. Maar in Huize Maranatha ben ik geen verpleegkundige: hier kom ik om koffie te schenken.”
Bewust houdt Anne-Greeth die twee dingen gescheiden. „Hier heb ik niet de verantwoordelijkheid die ik in het ziekenhuis heb. Natuurlijk let ik wel op: als ik merk dat iemand zich niet lekker voelt, geef ik de verpleegkundige een seintje.”
Communicatie
Af en toe wordt Anne-Greeth ook geconfronteerd met het overlijden van bewoners met wie ze regelmatig contact had. „Dat blijft altijd moeilijk. Ik vind het jammer dat er weinig communicatie vanuit het verzorgingshuis over is in de richting van de vrijwilligers: we horen pas over sterfgevallen als we weer komen werken. Dan is iemand er soms al drie weken niet meer. Dat raakt me, je blijft erover nadenken.”
Is het vrijwilligerswerk naast haar baan en opleiding niet te veel gevraagd? Anne-Greeth: „Ik werk meestal op zaterdag in Huize Maranatha en kan het dan goed combineren. Het is mooi om zo een steentje bij te dragen, dat mag best een paar uurtjes kosten.” Haar vriend klaagt er nooit over dat ze hierdoor op zaterdagavond weleens weg is. „Sinds hij een keer meeging, vindt hij het geweldig dat ik dit werk doe.”
---
Dit is het laatste deel in een serie over jongeren en vrijwilligerswerk.
De andere delen gemist doordat je op vakantie was? Hier vind je ze:
Deel 1: Huibert zit bij de jeugdbrandweer
Deel 2: Maartje evangeliseert in Kerkrade
Deel 3: Anthonie traint politiehonden
