Nu is het bijna zover. Dinsdag 2 juni gaan de schooldeuren weer open. Stiekem sta ik te popelen om weer ‘echt’ les te mogen geven. Mijn onderwijshart staat weer volop in bloei. Het voelt een beetje als een bevrijding. Hoewel klassen nog wel verdeeld zijn in kleinere groepjes en in de komende periode de leerlingen een vast lokaal hebben in plaats van de docenten, proef ik hier een sprankeltje van het oude-vertrouwde systeem. En daar word ik blij van.
Het zal opnieuw omschakelen zijn, straks. Want we zijn nog niet helemaal terug bij het oude en vertrouwde systeem. Op school niet, maar ook in de maatschappij nog niet. Wanneer wel? Of wordt dit het nieuwe normaal? We weten het niet. We laten het dus maar over ons heenkomen.
