Het was dan ook een geschenk van Boven, toen een vriend aanbood met een groep handige mannen van het Leger des Heils te komen klussen.
Maar de avond dat die helden aankwamen, zat ik op m`n kamer. Ik durfde niet naar beneden. Achteraf gezien weet ik niet precies waarom. Misschien dat het idee van een groep onbekende mannen, die in hun leven zo veel hebben meegemaakt, en in aanraking zijn geweest met een hoop dingen waarvan ik altijd heb geleerd dat die slecht zijn, mij blijkbaar deden denken dat wat die mensen gedaan en beleefd hebben, hen definiëren.
Hoe dan ook, de volgende morgen ging ik toch maar naar beneden. Van de waarschijnlijk van mijn kant ietwat verlegen kennismaking weet ik niet veel meer. De herinneringen die ik nu heb, gaan over fanatieke sneeuwbalgevechten, samen werken aan een hopeloos huis dat toch op bleek te knappen en genieten van gevatte verhalen.
Zo vertelde kraanmachinist R. bijvoorbeeld vol ergernis over een collega, die ondanks honderd waarschuwingen z’n auto steevast op de verkeerd plek parkeerde. R. was daar zo klaar mee, dat hij de dikke BMW op het dak van een flat zette. De arme man heeft erg lang naar z’n dure auto moeten zoeken, voordat hij ontdekte dat deze op het dak stond.
En W. bracht eens, onder begeleiding van een politie-escorte de spullen van de Rolling Stones naar hun hotel terwijl hij niet eens een rijbewijs had. W. had ook een keer ruzie met z’n vrouw, en was toen zo boos dat ‘ie het dure merinoswol-breiwerk van zijn vrouw helemaal uithaalde, oprolde en de breinaalden er weer in stopte, zodat de vrouw weer opnieuw kon beginnen.
Ik heb mijn les geleerd. Mannen met lange haren, tattoos en een hoop sterke verhalen zijn leuk. En ze kunnen klussen. Zonder hun hulp hadden wij geen goed lopend pension gehad.
