Markus 6:30-44

En de apostelen kwamen weder tot Jezus, en boodschapten Hem alles, beide wat zij gedaan hadden, en wat zij geleerd hadden. En Hij zeide tot hen: Komt gijlieden in een woeste plaats hier alleen, en rust een weinig; want er waren velen, die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegen tijd om te eten. En zij vertrokken in een schip, naar een woeste plaats, alleen. En de scharen zagen hen heenvaren, en velen werden Hem kennende, en liepen gezamenlijk te voet van alle steden derwaarts, en kwamen hun voor, en gingen samen tot Hem. En Jezus, uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming bewogen over hen; want zij waren als schapen, die geen herder hebben; en Hij begon hun vele dingen te leren. En als het nu laat op den dag geworden was, kwamen Zijn discipelen tot Hem, en zeiden: Deze plaats is woest, en het is nu laat op den dag; Laat ze van U, opdat zij heengaan in de omliggende dorpen en vlekken, en broden voor zichzelven mogen kopen; want zij hebben niet, wat zij eten zullen. Maar Hij, antwoordende, zeide tot hen: Geeft gij hun te eten. En zij zeiden tot Hem: Zullen wij heengaan, en kopen voor tweehonderd penningen brood, en hun te eten geven? En Hij zeide tot hen: Hoeveel broden hebt gij? Gaat heen en beziet het. En toen zij het vernomen hadden, zeiden zij: Vijf, en twee vissen. En Hij gebood hun, dat zij hen allen zouden doen nederzitten bij waardschappen, op het groene gras. En zij zaten neder in gedeelten bij honderd te zamen, en bij vijftig te zamen. En als Hij de vijf broden en de twee vissen genomen had, zag Hij op naar den hemel, zegende en brak de broden, en gaf ze Zijn discipelen, opdat zij ze hun zouden voorleggen, en de twee vissen deelde Hij voor allen. En zij aten allen, en zijn verzadigd geworden. En zij namen op twaalf volle korven brokken, en van de vissen. En die daar de broden gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend mannen.

Uitleg

Niemand heeft zo’n zwaar werk als de Heere Jezus. Middelaarswerk. Om tussen God en mens te bemiddelen, kwam Hij naar deze aarde. Zijn lijden begon niet pas aan het eind van Zijn leven, maar was er vanaf Zijn geboorte. We lezen hier dat de Heere met Zijn discipelen naar een rustige plek wil gaan, om te rusten en te eten. Maar dan ziet de Jezus een grote mensenmenigte. Hij zou ze kunnen wegsturen. Maar Zijn hart loopt over van liefde. Dat lezen we in het oude testament vaak over God. Het hart van de drie-enige God klopt vol bewogenheid en medelijden. Hij lijdt mee. Dat is zwaar en kost moeite. Je moet dicht bij een ander komen. Naast iemand gaan staan in zijn nood, moeite en angst. Dat doet de Heere Jezus. Dat wordt merkbaar omdat Hij hen gaat onderwijzen. Deze herderloze kudde vertelt Hij over de goede Herder. Hij heeft Zichzelf over voor die schapen. Hoewel Hij zo vermoeid is. Jij zou Jezus ook wel willen horen preken? Weet je, Zijn hart is nog hetzelfde. Hij is niet veranderd. Die innerlijke ontferming, die grote zondaarsliefde, heeft Hij nog. Hij ziet jou, als je herderloos door het leven zwerft. Hij wil niet dat je verloren gaat. Waarom denk je dat je elke zondag preken mag horen? Waarom bijbelstudies, catechisatie, een eigen Bijbel? Waarom mensen om je heen die je wijzen op de Heere? Dat is de zorg van de Heere voor je ziel. En bij die zielszorg, zorgt Hij ook voor alle dingen van het dagelijkse leven. Want Hij geeft hen te eten. De Heere schakelt mensen in. Om voor zielen te zorgen. Maar juist ook om voor anderen te zorgen als het gaat om aardse noden. Om naar elkaar om te zien. In kleine dingen van elke dag. Of in grote dingen. Om er te zijn voor elkaar. Leef jij voor de ander? Of voor jezelf?