Numeri 20:1-13

Als de kinderen Israels, de ganse vergadering, in de woestijn Zin gekomen waren, in de eerste maand, zo bleef het volk te Kades. En Mirjam stierf aldaar, en zij werd aldaar begraven. En er was geen water voor de vergadering; toen vergaderden zij zich tegen Mozes en tegen Aaron. En het volk twistte met Mozes, en zij spraken, zeggende: Och, of wij den geest gegeven hadden, toen onze broeders voor het aangezicht des HEEREN den geest gaven! Waarom toch hebt gijlieden de gemeente des HEEREN in deze woestijn gebracht, dat wij daar sterven zouden, wij en onze beesten? En waarom hebt gijlieden ons doen optrekken uit Egypte, om ons te brengen in deze kwade plaats? Het is geen plaats van zaad, noch van vijgen, noch van wijnstokken, noch van granaatappelen; ook is er geen water om te drinken. Toen gingen Mozes en Aaron van het aangezicht der gemeente tot de deur van de tent der samenkomst, en zij vielen op hun aangezichten; en de heerlijkheid des HEEREN verscheen hun. En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende: Neem dien staf, en verzamel de vergadering, gij en Aaron, uw broeder, en spreekt gijlieden tot de steenrots voor hun ogen, zo zal zij hun water geven; alzo zult gij hun water voortbrengen uit de steenrots, en gij zult de vergadering en haar beesten drenken. Toen nam Mozes den staf van voor het aangezicht des HEEREN, gelijk als Hij hem geboden had. En Mozes en Aaron vergaderden de gemeente voor de steenrots, en hij zeide tot hen: Hoort toch, gij wederspannigen, zullen wij water voor ulieden uit deze steenrots hervoorbrengen? Toen hief Mozes zijn hand op, en hij sloeg de steenrots tweemaal met zijn staf; en er kwam veel waters uit, zodat de vergadering dronk, en haar beesten. Derhalve zeide de HEERE tot Mozes en tot Aaron: Omdat gijlieden Mij niet geloofd hebt, dat gij Mij heiligdet voor de ogen der kinderen van Israel, daarom zult gijlieden deze gemeente niet inbrengen in het land, hetwelk Ik hun gegeven heb. Dit zijn de wateren van Meriba, daar de kinderen Israels met den HEERE om getwist hebben; en Hij werd aan hen geheiligd.

Uitleg

We lezen vaak in de bijbel dat Gods kinderen niet volmaakt zijn. Ze maken fouten, en doen grote zonden. We lezen van Abram die uit ongeloof niet vertelde dat Sara zijn vrouw was. Het bekendste voorbeeld is David. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen van mensen die oprecht de Heere dienden, en van wie we toch zonden beschreven vinden. Vandaag lezen we over Mozes. Hij slaat uit drift op de rots om water te krijgen voor het volk, terwijl de Heere had gezegd dat hij moest spreken. Ook gelooft hij blijkbaar niet dat de Heere het doen zal, want hij wordt gestraft voor ongeloof, lezen we in vers 12. Er klinkt een vraag in vers 10: zullen wij werkelijk water uit deze rots voortbrengen? Er is ongeloof en boosheid in zijn houding. Hij wordt er zwaar om gestraft. Is dat nu een reden om te geloven dat het waar is wat er in de bijbel staat? Ja. Iedereen zou proberen zijn godsdienst zo mooi mogelijk voor te spiegelen. Als je in deze god gelooft, wordt je een beter mens. Misschien proberen we zo wel mensen te bereiken met het Woord. Dat dit geloof al je problemen oplost. Maar de Bijbel houdt ons de realiteit voor. De fouten van gelovigen worden niet weggestopt. Ze worden eerlijk beschreven, en ook de straf die ze ervoor krijgen. Tegelijk is dat een troost voor de gelovigen die nu leven. Als je elke dag weer merkt dat je niet zo kunt leven als God het vraagt. Zijn volk zondigde toen ook. En de Heere vergaf, in de weg van schuldbekentenis. Zo is Hij nog!