Psalmen 22:2-22:3

(22:3) Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte. (22:4) Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels. (22:5) Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen. (22:6) Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden. (22:7) Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk. (22:8) Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende: (22:9) Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft! (22:10) Gij zijt het immers, die mij uit den buik hebt uitgetogen; die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten. (22:11) Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God. (22:12) Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper. (22:13) Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd. (22:14) Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw. (22:15) Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands. (22:16) Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods. (22:17) Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven. (22:18) Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij. (22:19) Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad. (22:20) Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp. (22:21) Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds. (22:22) Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen. (22:23) Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.

Uitleg

Veel ouderen, maar ook jongeren voelen zich eenzaam. Een oudere kan een man of vrouw en veel familieleden in korte tijd verliezen. Een jongere kan zich onbegrepen voelen. Het kan ook zijn dat niemand om je geeft, naar je vraagt, je geen deel uitmaakt van een whatsapp-groep. Je staat er letterlijk buiten. Helemaal erg kan het zijn als je denkt dat God niet meer aan je denkt. De kerkdienst doet je niets. Het lijkt wel of bidden niet meer helpt.

Jezus zingt de psalm van David. Het is een klaagzang. En Hij heeft geen zonde gedaan waarom Zijn Vader Hem de rug zou toekeren of niet meer naar Hem wil luisteren. Het is drie uur lang volstrekt duister op Golgotha als Jezus dit klaagt. Hij maakt mee als zelfs God niet meer naar je kan en wil luisteren. Waarom moest Jezus dit meemaken? God wil geloof schenken dat al je zonden vergeven zijn. Maar dan ook door het geloof mag je weten dat Hij wil Jezus verliet, maar jou niet! Luister maar eens als het Heilig Avondmaal wordt bediend naar deze woorden. Wat een geweldige troost in alle eenzaamheid. God zal mij nooit verlaten!

Lees ook: Mattheüs 27:45-49

Zingen Psalm 22:1

Terug naar Bijbel & leesplannen
Deze Bijbelstudie maakt deel uit van een groter Bijbelrooster.
Download het Leesplan als PDF