Opvoedpodcast: een kijkje bij andere gezinnen thuis
Soms wil je gewoon wel eens weten hoe het bij anderen thuis gaat. Dat kan vanaf 24 november. Dan start het vierde seizoen van de opvoedpodcast Bij ons thuis. Er is een nieuwe presentator, Henrieke Hoogendijk. En verder leef je bij elke aflevering mee met twee gezinnen. Ze stellen zich in dit artikel voor. „Of het bij ons perfect gaat? Welnee. Maar het is mooi om van elkaar te leren.”
Wil je je gezin even voorstellen?
Margriet: „Ik zou ons gezin omschrijven als een reurig drietal met twee ouders. Onder andere door onze oudste. Hij heeft autisme. Zijn emoties kunnen door iets wat wij een klein voorval vinden hoog oplopen. Dat zorgt voor extra drukte en spanning in huis. Als ik de kinderen de opdracht geef om hun jas aan te trekken en onze dochter Ted trekt eerst haar schoenen aan, dan krijgt Mart een error. Voor hem moet alles zo voorspelbaar en prikkelarm mogelijk zijn. Alles wat een jong gezin vaak niet is.
Fleur is een peuter van anderhalf die de wereld aan het ontdekken is. Mart kan enorm om haar lachen en zich verbazen over wat ze doet. Dat is leuk om te zien. Anderzijds kan Fleur ook juist de oorzaak zijn van een teveel aan prikkels.
Ted weet dat Mart anders kan reageren, maar ze is te klein om te begrijpen hoe dat komt. Ted en Mart reageren wisselend op elkaar. Soms kan Mart zijn zus totaal niet verdragen. Ik vraag Ted dan om hem met rust te laten. Dan zegt ze: „Het geeft niet hoor. Het is een beetje te druk voor Marts hoofd.”
Drie keer per week wordt Mart na schooltijd opgehaald door begeleiders van Agathos. Dat is voor iedereen fijn. De aandacht voor de kinderen is meer in balans. We hopen altijd maar dat we Ted en Fleur niet tekort doen door de zorg voor Mart. We zijn alert op signalen die daarop wijzen. Als Ted negatief gedrag vertoont, weet ik dat ik haar wat meer aandacht moet geven. Nu Mart af en toe van huis is, kan dat ook makkelijker.”
Waarom werk je mee aan de podcast?
Margriet: „Ik ben best impulsief. Toen ik de oproep om mee te doen aan een podcast onder ogen kreeg, dacht ik: waarom niet? Mijn man denkt wat langer over zo’n beslissing na en wil alle ins en outs weten. En toen we eenmaal begonnen waren, bekroop me ook heel even het gevoel: wat heb ik me nu weer op de hals gehaald?
Achteraf denk ik dat het goed was om mee te doen. De podcast laat de moeilijkheden zien die ieder gezin kent. Je kunt niet bij mensen achter de voordeur kijken. Er is bij iedereen wel wat, ondanks dat bijna iedereen mooi weer speelt. In elk gezin moet er opgevoed worden en dat gaat nergens vanzelf. Door de mooie buitenkant vraag je je weleens af: hoe spelen al die andere mensen de opvoeding klaar? Maar aan de andere kant is het ook niet fris om altijd je vuile was buiten te hangen. We klagen dus zeker niet, want we hebben het goed met elkaar.
Het voelt voor ons niet alsof wij een voorbeeld zijn. We zijn een beginnend gezin. Maar we weten wel dat opvoeden op een gezonde manier loslaten is. Overgeven aan God. En dat geeft een zekere ontspanning. Op aarde is het niet volmaakt, hoewel we er als mens naar proberen te streven. Maar je ervaart rust als je in afhankelijkheid richting geeft aan een Bijbelse opvoeding. En je hoopt dat wat we zaaien op Zijn tijd vrucht zal voortbrengen tot eer van Zijn naam.”
Hoe spannend zijn de opnames?
Mart-Jan: „Wat we spannend vonden aan het meedoen met de podcast, was dat we ons niet konden voorbereiden op de vragen die tijdens de opnames werden gesteld. Het waren onderwerpen waar we best nog even wat langer over na hadden willen denken. Hoe omschrijf en duid je jezelf en je gezin op een juiste manier? Dat vonden we lastig. Het liefst zou je dan over zulke vragen nog een nachtje slapen. Want achteraf ga je je woorden wegen. Je vraagt je af hoe het op de luisteraars overkomt.
Maar aan de andere kant staan we er ook nuchter en redelijk ontspannen in. We hebben niets te verbergen. Mensen gaan geen uitspraken of fragmenten horen waarvan ze steil achteroverslaan. Voor veel mensen zal ons gezinsleven herkenbaar zijn.”
Hoe voeden jullie op?
Margriet: „Het opvoeden van een kind met een hulpvraag is echt maatwerk. We proberen onze kinderen dezelfde normen, waarden en regels mee te geven. Rust, reinheid en regelmaat staan hoog in het vaandel. En natuurlijk hebben we ook bepaalde gewoonten overgenomen van onze ouders. Maar we houden wel rekening met de behoeften van onze oudste. We kijken naar wat voor hem haalbaar is.”
Mart-Jan: „Wat voor alle drie de kinderen gelijk is, is dat we hen met de Bijbel in de hand proberen groot te brengen. We geven hen mee hoe goed het is de Heere te dienen. En we proberen hen te laten voelen dat het leven met de Heere een rijk leven is. We hebben drie keer bij de heilige doop hetzelfde jawoord gegeven. Dat verschilt niet. De kinderen een Bijbelse opvoeding geven gaat met vallen en opstaan, maar er is verwachting: ”Zij zullen u vrezen”.”
Wil je je gezin even voorstellen?
Klazina: „We zijn een beetje een bijzonder gezin. De eerste vrouw van Leendert en de moeder van de oudste vier kinderen is overleden. Ik was toen ik veertien jaar geleden met Leendert trouwde nog vrijgezel. Niet alle kinderen hebben dus dezelfde moeder.” Leendert: „Maar daar merk je niks van.”
Klazina: „We wonen sinds drie jaar in het ouderlijk huis van Leendert, een verbouwde boerderij aan de rand van Zegveld. Ertegenover ligt een speeltuin en een voetbalveld. De kinderen hebben dus alle ruimte. We zeggen vaak tegen elkaar dat we rijk gezegend zijn. En zo ervaren we dat ook echt. Mijn schoonouders wonen hiernaast, in een soort mantelzorgwoning. Heel gezellig, voor hen, voor ons en ook voor de kinderen. Het is niet zo dat we alle opvoedvragen met hen bespreken, maar het is toch fijn om dingen te kunnen delen.”
Waarom werk je mee aan de podcast?
Leendert: „Het blijft bijzonder dat je voor bijna alles een diploma nodig hebt, behalve voor het opvoeden van kinderen. Terwijl opvoeden toch echt niet altijd makkelijk is.” Klazina: „We bidden elke dag om kracht en liefde. Daarin laten we zien dat we de trouwe hulp van de Heere ook echt nodig hebben.”
Leendert: „We doen absoluut niet mee omdat wij nou zo’n perfect gezin hebben. Juist niet. Er lopen hier regelmatig dingen anders dan we hadden gepland. Wel denken we dat je altijd wat van anderen kunt leren. Zelf heb ik destijds met vragen rond de puberteit van een van onze kinderen bij een oude schoolmeester aangeklopt. Ik wist echt niet wat ik met die boze buien aan moest. Van hem leerde ik om vooral zelf niet te emotioneel te reageren. En dat hielp.”
Klazina: „Het is inderdaad fijn om van elkaar te leren. Voor mij is het fijn dat jij al wat meer ervaring hebt met opvoeden. Consequent zijn bijvoorbeeld vond ik in het begin best lastig. Dan koos ik nog wel eens voor de makkelijkste weg. „Oké, pak dat snoepje maar.” Ik ben gaan inzien dat zulk gedrag voor de lange termijn niet handig is. Als ze weten dat je om te praten bent, blijven kinderen drammen.”
Hoe spannend zijn de opnames?
Klazina: „Voor de opnames van de podcast kregen we een kastje in huis, waarin een microfoon zat. Op diverse momenten van de dag moesten we die aanzetten. Dat was bijvoorbeeld tijdens het wakker maken van de kinderen, als we aan tafel zaten of als ze naar school gingen. We hebben daar natuurlijk eerst met de kinderen over gepraat. Zien we dit zitten met elkaar? De jongste kinderen vonden het sowieso geen probleem, maar de oudsten gingen overstag toen we er een etentje tegenoverstelden. Echt spannend vonden we het niet, maar lastig is wel dat je van tevoren niet precies weet of er iets interessants gaat gebeuren. Dan krijgt de jongste een peuterbui en dan denk je: „Ah, dat zou een mooi moment geweest zijn voor de opname, maar dan ben je dus al te laat.”
Hoe voeden jullie op?
Leendert: „Ik denk dat we vrij open zijn. De kinderen weten dat ze bij ons met hun vragen en problemen terechtkunnen. Ook over een onderwerp als seksualiteit wordt hier vrij open gepraat.”
Klazina: „Er zijn daarnaast wel duidelijke regels. Over telefoongebruik bijvoorbeeld. De telefoon blijft in principe beneden en op elk heel uur mogen ze de eerste tien minuten even achter het beeldscherm. Daarna leggen ze hem weg. De regel werkt goed.”
Leendert: „Omdat we een gezin met kinderen in verschillende leeftijden hebben, moeten we de regels soms wat aanpassen. Met het ouder worden van de kinderen laten we de regels wat meer varen. Om huiswerk te kunnen checken, hebben de kinderen soms hun telefoon gewoon nodig. Je hoopt dat ze op een gegeven moment dat wat je ze hebt geleerd en voorgeleefd gaan overnemen. Ook op het gebied van media. Dat loslaten, dat is een nieuwe fase voor ons. Zo blijft er altijd wat te leren.”
Een mailtje ontvangen zodra de aflevering online staat? Schrijf je in via abonnement.rd.nl/podcast-opvoeding.
