Shoukry toonde zich bezorgd over het werk dat nog moet worden verzet en zei dat „de tijd niet aan onze kant staat”. Volgens de Egyptische voorzitter moeten de onderhandelingen naar „een hogere versnelling”.

De voorzitter van de COP27 ziet op alle deelonderwerpen nog discussie. Zowel over mitigatie (het tegengaan van klimaatverandering), adaptatie (aanpassing op een steeds warmer klimaat) als klimaatschade wordt nog volop onderhandeld.

Een van de voornaamste discussiepunten is of en hoe de schade die in ontwikkelingslanden ontstaat als gevolg van klimaatverandering moet worden vergoed. Het kan dan bijvoorbeeld gaan om overstromingen, extreme droogte of ander natuurgeweld dat verband houdt met de opwarming van de aarde. De EU probeert de discussie vlot te trekken door akkoord te gaan met de oprichting van een speciaal schadefonds, maar daar moet dan wel tegenover staan dat andere landen hun uitstoot sneller verminderen dan ze tot nu toe van plan zijn.

Een andere voorwaarde van de EU is dat zo’n fonds ten goede moet komen aan de meest kwetsbaren. En het geïndustrialiseerde China mag hierin niet worden beschouwd als ontwikkelingsland, vindt Europa. Als het fonds er komt, zal over de omvang en invulling ervan waarschijnlijk pas volgend jaar verder worden gesproken, op de volgende klimaattop in Dubai.

De complexe onderhandelingen op klimaatconferenties lopen vaker uit. De vorige top, in Glasgow, duurde een volle dag langer dan gepland. Uiteindelijk werd de slotverklaring daar op het laatste moment nog wat afgezwakt waar het ging over het afbouwen van het wereldwijde steenkoolgebruik. Dat gebeurde onder druk van China en India. Andere landen gingen schoorvoetend akkoord, omdat de top anders zou zijn afgesloten zonder gezamenlijke conclusies. Ook dat is weleens gebeurd: de klimaattop in Kopenhagen van 2009 eindigde zonder overeenstemming tussen alle landen.