Baptisten in Oekraïne verloren 400 gemeenten
Vanaf het moment dat Rusland Oekraïne binnenviel, op 24 februari, zijn baptisten in dat land zo’n 400 van hun circa 2300 gemeenten kwijtgeraakt, zei Yaroslav Pyzh, president van het Oekraïense baptistenseminarie in Lviv, deze week op baptistpress.com.
In het interview vertelt Pyzh dat zijn seminarie op zes plaatsen in Oekraïne met behulp van vrijwilligers bezig is om binnenlandse ontheemden te helpen hun huizen winterklaar te maken, onder meer door daken en ramen te herstellen.
De grootste uitdaging voor de baptisten is echter, zegt Pyzh, om in de door oorlogsgeweld getroffen gebieden „het pastoraal leiderschap te herstellen.” Mede doordat voorgangers soms zijn vertrokken of overleden, zijn honderden baptistengemeenten uit elkaar gevallen of verdwenen. „Het echte werk bestaat dus niet uit muren, ramen en deuren repareren, of uit het herbouwen van kerken, maar uit het herstellen van leiderschapscapaciteit. Als je geen predikanten hebt om gemeenten te leiden, begin je niets”, aldus Pyzh.
Yaroslav Pyzh (45) groeide op in, zoals hij het zelf ooit zei, „de glorietijd van het Sovjetcommunisme.” Zijn ouders waren areligieus, maar zijn gelovige oma nam hem als klein kind mee naar de kerk. Nadat hij als tiener tot geloof kwam, studeerde hij aan baptistenopleidingen in Kiev en Moskou. Als president van het seminarie in Lviv is het zijn grote missie, zegt hij, anderen te helpen Christus na te volgen en op Hem te lijken.
De situatie waarin de kerk in Oekraïne zich momenteel bevindt, is te vergelijken met die in de tijd van Nehemia, zegt hij. „Het gaat niet alleen om het herbouwen van de muren van Jeruzalem. Het draait om de wederopbouw van de natie Israël, van het opnieuw aanbidden van God.”
„Onze belangrijkste taak in de toekomst, wanneer de oorlog voorbij zal zijn, is om het gat weer te dichten dat er is gevallen door het verlies aan leiders”, stelt Pyzh. „En helaas, hoe langer de oorlog duurt, hoe groter het gat is dat er valt. De kerk is geen gebouw. Het zijn mensen die een bepaalde plaats verlaten en verhuizen naar de Verenigde Staten, naar Duitsland of naar andere landen.”
Juist in een tijd waarin angst en hopeloosheid heersen, waarin alles platgebombardeerd is en velen gevlucht zijn, moeten kerken, voorgangers en gewone gemeenteleden nieuwe hoop brengen, zegt Pyzh. „Zij zijn de enigen die dat in deze omstandigheden kunnen.”