Heeft Nederland nu, naast corona dat maar niet weggaat, torenhoge inflatie en grote boerenprotesten, ook nog een watercrisis? Het land dat bekendstaat om zijn strijd tegen het water, het land van polders en dijken, van duinen en Deltawerken, heeft sinds woensdag officieel gebrek aan water. De spreekwoordelijke vechtlust om onze voeten droog houden, is echter nog niet omgeslagen in enthousiasme om zuinig te zijn op het water.
Minister Harbers van Infrastructuur en Waterstaat schreef woensdag aan de Tweede Kamer dat door de aanhoudende droogte de situatie verergerd is. Er is niet langer sprake van een dréígend watertekort maar van een féítelijk watertekort. Voor het grote publiek klinkt dat misschien nog niet erg alarmerend. Toch zijn de omstandigheden wel degelijk ernstig. Omdat de droogte naar verwachting nog langere tijd aanhoudt, wordt water schaars en moeten er mogelijk maatregelen genomen worden om de beschikbare voorraden te verdelen. Kort gezegd: er is sprake van code oranje. Het is niet meer vanzelfsprekend dat iedereen over het water kan beschikken dat hij wil of nodig heeft. De volgende stap is code rood, een dreigende nationale crisis.
De Rijksoverheid benadrukte woensdag dat er nog voldoende drinkwater beschikbaar is. Een radioverslaggever repte over waterschaamte toen haar een bekertje water aangeboden werd. Dat is natuurlijk overdreven als het gaat om een paar slokken drinkwater. Intussen zijn de gevolgen van de droogte in de scheepvaart en de landbouw goed merkbaar. Transport over water wordt duurder omdat schepen door het lagere waterpeil minder kunnen meenemen. In Zeeland dreigen de oogsten van aardappelen, uien en suikerbieten erg tegen te vallen omdat het daar extreem droog is.
Over waterschaamte gesproken: een onderzoek van Hart van Nederland geeft aan dat de helft van de Nederlanders zich weinig aantrekt van de oproep om zuinig aan te doen met water. Kennelijk voelt de doorsnee-Nederlander niet hoe nijpend de situatie is. Er valt nog af en toe een bui en we hebben al vaker warme en droge zomers gehad. Moet het drinkwater eerst op rantsoen of moet er bruin water uit de kraan komen voor iemand besluit zijn auto een keer minder te wassen en het zwembadje niet opnieuw te vullen?
De vanzelfsprekendheid dat er altijd water uit de kraan komt, maakt dat veel Nederlanders zich nauwelijks meer afhankelijk voelen van regen als bron van water, en daarmee van God Die in Zijn voorzienigheid regen en droogte geeft. Waterschappen doen hun uiterste best om schade aan landbouw en natuur te beperken, maar „we kunnen het niet laten regenen”, merkte een Zeeuwse bestuurder op. Wie ooit droogte meemaakte in de tropen, zal drinkwater blijven zien als zegen, als een luxe die om zuinigheid vraagt. Die ene minuut korter douchen lijkt een druppel op een gloeiende plaat, maar als iedereen meedoet, is het effect ervan groot. En in dit geval helpt die zuinigheid zowel de boeren als de natuur. Een beetje waterschaamte kan geen kwaad.
