Met een volle bos haar en kwieke tred lijkt de Nunspeter een jaar of zeventig. „Laatst vroeg iemand aan mij of ik al met pensioen was.” En dat is toch al een flink aantal jaren het geval. Zelfs zoon Erik, met wie hij vorig week nog een motorvakantie in de Duitse Eifel doorbracht, heeft de pensioengerechtigde leeftijd al bereikt.

Erik bezit overigens slechts een aantal jaren zijn motorrijbewijs. „Ik wilde vroeger namelijk niet dat mijn kinderen gingen motorrijden”, legt Henk uit. „Daarom heb ik dat zelf veertig jaar niet meer gedaan. Ik was nogal een woesteling en heb toen ook enkele ongevallen gehad. Niemand durfde bij mij achterop. Nadat mijn vrouw in 2000 overleed, heb ik weer een motor gekocht. Nu rijden mijn beide zoons sinds enkele jaren ook, evenals een kleinzoon en we trekken er soms samen op uit.”

Sinds zijn ‘herintreden’ rijd de energieke Nunspeter al weer op z’n tweede exemplaar, een BMW 1200 RT. De sportieve toermotorfiets brengt hem in het motorseizoen naar allerlei mooie plekjes. Vorige week de Eifel, volgende week met een groep gelijkgestemden naar de oorlogsstranden van Normandië.

Zoon Erik begeleidt zijn vader regelmatig. „Via een intercom headset praten we dan onderweg met elkaar en kunnen we elkaar waarschuwen voor tegenliggers of als er grint op de weg ligt. Dat maakt het rijden een stuk veiliger.”

Henk omschrijft zichzelf als een stevige, maar defensieve rijder. „Automobilisten zien je vaak over het hoofd en dan geef ik ze maar voorrang. Ik heb weleens een fietspad op moeten rijden om een ongeval te voorkomen. Enkele jaren geleden heb ik een bocht gemist. Ik weet nog steeds niet waardoor dat kwam. Ik vloog een paar meter door de lucht. De motor was bijna total loss, maar zelf had ik niets. Je bent op een motor beweeglijker en sneller dan met een auto, maar ook een stuk kwetsbaarder. Daarom rijd ik nooit zonder beschermende motorkleding, ook niet als ik even ga tanken. Zoiets is onverantwoord.”

Deel 1 van een korte serie interviews over motorrijden.