Op het pad naar de voordeur staat Valentijn, zwarte pet, snelle schoenen, trainingsbroek. Hij komt uit Nigeria, is al drie jaar in Nederland en spreekt een behoorlijke mond vol Nederlands. Toch gaat hij in de Minderbroederkerk zijn wekelijkse taalles halen.

Binnen, in de consistoriekamer, zit Judith van den Berg-Meelis, sinds 2017 voorganger van de protestantse gemeente Roermond. Verwijzend naar Valentijn uit Nigeria zegt ze: „Als protestantse gemeente in het zuiden ontmoeten we veel passanten, vluchtelingen en migranten. We willen elkaar op weg helpen.”

Taalles geven en kerkzijn sluiten wat Van den Berg betreft prima op elkaar aan. „Het geloof moet handen en voeten hebben en dat kan ook door migranten de Nederlandse taal te leren. Geloven is een levenshouding.”

Minderbroeders

De Minderbroederskerk, daterend uit de vijftiende eeuw, is als een dik geschiedenisboek. De historie heeft er in dit gebouw fors ingehakt. In 1572 werd de kerk geplunderd door troepen van Willem van Oranje. In 1710 werd de kerk beschadigd door brand. In 1796 verjoegen Fransen de kloosterlingen, namen de kerk in beslag en maakten er een paardenstal van. In 1820 werd de Minderbroederskerk toebedeeld aan de protestanten.

Klassieke oude kerkbanken staan op houten vlonders. In het koor staan een vrijstaande preekstoel uit de neogotiek, een lezenaar, een kerkenraadsbank en een liturgietafel. Op tafel staat een kaars op een bierviltje. In het gastenboek schreef gisteren iemand: „Dat deze kerk een huis van gebed moge zijn en blijven.”

Protestantse gemeenten in het katholieke zuiden vormen bijzondere geloofsgemeenschappen, zegt Van den Berg. „We kennen relatief veel hoog opgeleide gemeenteleden, veel gepensioneerden die in Limburg rust zoeken en veel migranten. Protestanten in Limburg zijn sneller geneigd elkaar op te zoeken dan in de biblebelt. Wat identiteit betreft, is de verscheidenheid onder de kerkbezoekers groot. We zien hier mensen van de Veluwe, uit de evangelische beweging en voormalige moslims.”

Stenen gooien

In Limburg zijn de spanningen tussen rooms-katholieken en protestanten iets van het verleden geworden, zegt Van den Berg. „Het is vroeger wel gebeurd dat men stenen gooide naar elkaar en katholieke kinderen mochten onder geen voorwaarde spelen met protestantse kinderen. Maar dat is voorbij. We sluiten soms wel oecumenische huwelijken. Hij is katholiek, zij protestant. Er zijn ook mensen die op de ene zondag naar de katholieke kerk gaan en de andere zondag bij ons komen.”

Wat is de boodschap die op zondag klinkt? „We zoeken naar verbinding, tussen katholieken en protestanten, tussen de cultuur van vroeger en die van nu. Het Woord van God kan bemoedigen en houvast geven. Hier komen allerlei mensen over de drempel. Voor het aangezicht van God zoeken we samen kracht.”

Geen spandoeken

En wat motiveert? „Het staat niet op ons voorhoofd geschreven, en we staan niet met spandoeken langs de weg, maar wij doen dit vanuit onze religieuze roeping, in de hoop dat mensen bij ons iets op het spoor komen. En dat iets is 
dan het geloof. Het geloof is de bron, de drinkplaats. En Jezus is de Bron van alles.”

De protestantse gemeente Roermond heeft op papier zo’n 700 leden, onder wie relatief veel ouderen. Er zijn enkele gezinnen met kinderen. Maar Roermond kent geen hbo-onderwijs en heeft geen universiteit”, zegt voorganger Van den Berg. „De groep tussen 15 en 30 jaar ontbreekt grotendeels.”

In de kerkruimte, onder het orgelbalkon, zit Gerben Huberts op een jaren zestig-stoeltje. Huberts is diaken. Hij houdt zich vooral bezig met de problematiek van asielzoekers. De kerk heeft mensen veel te bieden, vindt Huberts, die het Reformatorisch Dagblad leest en op de SGP stemt. „De kerk biedt rust, vrede, liefde en gemeenschap. Dit is het huis van God, een laagdrempelige plek. We geven de warmte van Zijn Woord door, aan iedereen die het maar horen wil.”

Een vijfdelige serie over protestantse gemeenten in het overwegend rooms-katholieke Limburg. Volgende week woensdag deel 5 (slot): de hervormde evangelisatie ”De Schuilplaats” te Horst.