Een mens is niet zelden kort van geheugen. Ingrijpende gebeurtenissen in het leven staan hem vaak nog wel helder voor de geest, minder opvallende zaken glijden zomaar richting vergetelheid. Zaken die met weer of klimaat van doen hebben, zijn in ieder geval regelmatig onderwerp van gesprek. Het weer bepaalt kennelijk voor een niet onbelangrijk deel de kleur van iemands dag. Mooi weer is goed, minder mooi weer geeft al snel reden tot wat mismoedigheid of zelfs geklaag. Dat laatste is bepaald af te keuren, want ”wie moppert op het weer, moppert op de Heer”, zo luidt een gezegde.

Nagenoeg iedereen herinnert zich nog de heel heel warme en droge periodes in de afgelopen vijf jaar, 2021 uitgezonderd. Het weer was voorpaginanieuws en deskundigen vanuit de landbouw tot de gezondheidszorg maakten overuren. En niet ten onrechte. De situatie was alarmerend, gevaarlijk voor oudere mensen zelfs, en in de land- en tuinbouw werd de noodklok geluid over het feit dat de voedselvoorziening in gevaar zou komen.

Opnieuw is het neerslagtekort aan de hoge kant. En dat al in mei, terwijl er langere zonnige periodes aan lijken te komen met hoge verdampingswaarden waardoor het tekort volgens kenners snel zal oplopen. De eerste beregeningsverboden zijn al aangekondigd, waterbeheerders proberen de grondwaterstand naar een hoger peil te krijgen door de waterstanden in rivieren en in het IJsselmeer te verhogen.

Extreme droogte is niet iets om de schouders over op te halen en is al helemaal niet de exclusieve kopzorg voor akkerbouwers en natuurliefhebbers. Het weer houdt –evenals de coronapandemie dat deed– de mens telkens een spiegel voor: weet dat je niet onafhankelijk bent.

Een christen belijdt, als het goed is, met de Heidelbergse Catechismus dat regen en droogte, gezondheid, voedsel en vruchtbare en onvruchtbare jaren van God komen, Die als Schepper de wereld onderhoudt.

Dat laatste geeft moed en bewaart voor té grote zorgen, ook al staan de seinen rond het wereldwijde klimaat op rood. De huidige droogte en de extreme overstromingen in Limburg van vorig jaar juli zijn daar de bewijzen van. Extreem weer is niet ver weg in een Afrikaans land, maar dicht bij huis.

Niet overbezorgd zijn dus, ook niet te nonchalant. Mondiale klimaatproblemen zijn reusachtig, maar hoeven niemand ervan te weerhouden om als een rentmeester met de schepping om te gaan. Dat hoeft niet aan conferentietafels in wereldsteden, maar kan gewoon thuis. Minder vaak de auto wassen bijvoorbeeld, korter douchen en bij droogtewaarschuwingen geen kinderbadjes, whirlpools en hottubs vullen. Dat zijn geen zaken om bezorgd over te zijn.