Moeraslanden, zoals hoog- en laagvenen, mangrovebossen, zeegrasvelden en kwelders maken slechts 1 procent van het aardoppervlak uit, maar er ligt meer dan 20 procent van de wereldwijd opgenomen CO2 in deze gebieden opgeslagen. De moeraslanden zijn zo goed in de opslag van CO2, omdat ze allemaal „natte landschappen” bouwen.

In hoogveen groeien veenmossen als een soort spons, waardoor ze veel regenwater vasthouden en daarmee beter groeien. Onder de levende veenmossen zit een laag dode mossen van soms wel 10 meter dik. Doordat die laag onder water staat, breekt hij bijna niet af en kan hij veel CO2 vasthouden. Ook in laagvenen en kustmoerassen zorgt een laag aan dode plantenresten in een natte bodem voor de opslag van veel CO2.

Jaarlijks verdwijnt 1 procent van de moeraslanden wereldwijd door bijvoorbeeld ontginning en vervuiling. Daarbij komen juist grote hoeveelheden CO2 vrij uit de bodem, in totaal jaarlijks goed voor 5 procent van de wereldwijde CO2-uitstoot. Met kennis over hoe moeraslanden groeien, kunnen ze beter worden hersteld, aldus de onderzoekers.

Bij het onderzoek waren ook onder meer de Radboud Universiteit in Nijmegen, de Rijksuniversiteit Groningen en het Koninklijk Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ) betrokken. Voor de studie bekeken de onderzoekers alle recente wetenschappelijke literatuur over het onderwerp. De resultaten werden deze week gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Science.