Hij heeft net zijn dagelijkse podcast ingesproken, die om 9 uur naar zo’n tachtig bewoners van de Rotterdamse wijk Middelland wordt verzonden. „Het ging over de verheerlijking op de berg”, zegt Van Breugel. Hij is sinds 2015 verbonden aan het missionair-diaconale werk in de Maasstad. Dit ontstond toen de cgk Rotterdam-West aan de Coloniastraat in 2009 wegens een sterk teruggelopen ledental de deuren sloot.

Donderdag besloot de classis Rotterdam de pioniersplek Hart voor West de status van zendingsgemeente te geven. Aansluitend werd Van Breugel na examinering door de classis evangelist naar artikel 4 van de kerkorde van de CGK.

U bent sinds 2015 werkzaam in Rotterdam-West. Wat is er sindsdien veranderd?

„We werkten destijds in een woonhuis. De grootste ruimte was een woonkamer waar maximaal zo’n dertig mensen konden zitten. Op zondagavond hielden we daar een gesprek met een open Bijbel. De ruimte werd al snel te klein. Toen is er op een wonderlijke manier een gebouw op ons pad gekomen. Daar zijn we een leefgemeenschap begonnen met ruim twintig mensen die bewust hierheen verhuisden om de wijk te dienen. Sinds september 2018 houden we er vieringen die lijken op een kerkdienst. Daar komen ook bewoners uit de wijk op af. Er zijn nu zo’n vijftig mensen aangesloten bij de leefgemeenschap.”

Om wat voor mensen gaat het?

„Voor een deel zijn het christenen die hier vanuit diverse plaatsen bewust zijn gaan wonen, meestal met een reformatorische achtergrond. Ongeveer de helft van de gemeenschap komt uit de wijk zelf. Het zijn mensen met heel verschillende achtergronden, zoals rooms-katholieken die lang niets aan het geloof hebben gedaan. Op zondag zitter er soms ook moslims en hindoes die geïnteresseerd zijn in het Evangelie.”

Hoe komen deze mensen bij de vieringen terecht?

„In het gebouw waarin we de vieringen houden is ook de diaconale stichting Thuis in West actief. Die ontplooit wekelijks zo’n twintig activiteiten voor de buurtbewoners. Middelland is een kwetsbare wijk met veel relatieproblemen, taalproblemen en jongeren die vastlopen. Door allerlei activiteiten, zoals jeugdgroepen en koffieochtenden, komen er honderden mensen over de vloer. Sommigen lopen vervolgens op zondag ook eens binnen bij een viering.”

Wat verandert er nu de pioniersplek een zendingsgemeente is?

„Heel weinig. We waren al een gemeenschap waar het Woord werd gebracht. Als iemand gedoopt wilde worden, zoals vorig jaar april een moslima, gaf ik de doopcatechese. Ds. Legemaate van de ICF-gemeente in Charlois, onze moedergemeente, kwam dan om de doop te bedienen. Dat voelde wat gekunsteld. Als evangelist mag ik zelf de doop en het avondmaal bedienen.”

Hoe kijkt u naar de toekomst?

„Als je iets van Gods werk ziet, ben je ontzettend dankbaar en tegelijk verlang je naar meer. Ik hoop dat we mogen uitgroeien tot een zelfstandige gemeente, die missionair en diaconaal actief blijft, met ambtsdragers die uit de wijk zelf komen. Het missionaire karakter mogen we niet kwijtraken. Dat moet in onze genen blijven zitten.”